"ဟားဟားး~ဟုတ်တာပေါ့ အဲ့တာအမှန်ဘဲ~"
"ဒီနားကိုတိုးခဲ့ necktieစည်းပေးမယ်~"
"ကျေးဇူးဘဲ~"
necktieစည်းပေးတာက ဂျောင်ကုအမြဲတမ်းလုပ်ပေးနေကျမဟုတ်ဘဲ အရမ်းကြီးစိတ်ကောင်းဝင်နေမှသာ
စည်းပေးတာ~
"Mr.kimတို့လာကြတာဘဲ မလာလောက်ဘူးထင်နေတာ~"
"လာရမှာပေါ့ဗျာ မလာလို့ဘယ်ဖြစ်မလဲ~"
"ကျေးဇူးပါ အထဲဝင်ပြီး စားစရာတွေသုံးဆောင်ကြပါဦး~"
"ဟုတ်ပါပြီ~"
ပွဲထဲရောက်သွားတာနဲ့ထယ်ယောင်းနဲ့ဂျောင်ကုက
အစကတော့အတူရှိနေကြဘေမဲ့ လုပ်ငန်းအသိမိတ်ဆွေတွေနဲ့ဘဲ စကားဖောင်ဖွဲ့နေတဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့်
ဂျောင်ကုလဲပျင်းလာပြီးလျှောက်သွားလျှောက်စားတော့တယ်။
"ဟေး~အလှလေး တစ်ယောက်တည်းလား~"
"ဘယ်နှစ်ယောက်မြင်လို့လဲ~"
"ဟဟ...သေချာအောင်မေးတာပါ ဒီအလှလေးက
သူများအပိုင်ဖြစ်နေမှာစိုးလို့~"
*မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြလိုက်တာနဲ့ပါလာမယ့်ကောင်ဘဲ
လွယ်လွန်းတယ်မကြိုက်ဘူး~*
"သူများအပိုင်ဟုတ်တယ် ငါ့ယောကျာ်းကဟိုးမှာ
မယုံရင်သွားမေးလိုက်~"
"အာ...ok sorryပါ~"
နောက်ဆုံးတစ်ယောက်နဲ့ပြတ်ပြီးကတည်းက
ရည်းစားရှာတဲ့ဂျောင်ကုက လွယ်လွန်းတဲ့ကောင်တွေကို
စိတ်မဝင်စားတော့တာကြောင့် လိုချင်တဲ့ရည်းစားကမရ~
"ပျင်းနေပါပြီဆို ဒီကောင်ထယ်ယောင်းကလဲ
ဘယ်သွားနေလဲမသိဘူး~"
အိမ်ပြန်ချင်လို့ထယ်ယောင်းကိုလိုက်ရှာနေတဲ့ဂျောင်ကုတစ်ယောက် တွေမှတွေ့တော့လဲ
ထယ်ယောင်းကOmegaကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့ရယ်ရယ်မောမောစကားပြောနေတာ~
"နေပါဦး...အဲ့omegaက ဟိုကောင်ရဲ့အချစ်ဦးဂျယ်ယောင်းမဟုတ်လား~"
ထယ်ယောင်းနဲ့စကားပြောနေတဲ့omegaကို
ဂျောင်ကုသေချာကြည့်လိုက်ရာ တကယ်ကိုဂျယ်ယောင်းဖြစ်နေပြီး ကျောင်းတုန်းကထက်အများကြီးပိုလှလာတယ်။
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
