"ဟွန့်~အဲ့တာဆိုလဲအလုပ်လုပ်မယ် မပင်ပန်းဘဲနဲ့
လစာကောင်းကောင်းရတဲ့အလုပ်ရှာပေး~"
"မပင်ပန်းတဲ့အလုပ်တော့မရှိဘူးhoneyရဲ့
လူမပင်ပန်းရင်စိတ်ပင်ပန်းမယ့်အလုပ်တွေဘဲရှိတယ်~"
"Darlingလုပ်ခိုင်းချင်တဲ့ဟာ လုပ်ခိုင်းလိုက်တော့~"
"ကိုယ်ကhoneyကိုအလုပ်ခိုင်းချင်လွန်းလို့မဟုတ်ဘူးနော်
honeyပျင်းနေမှာစိုးလို့~"
"အင်း~"
"စိတ်မကောက်နဲ့နော် လိမ္မာတယ်...မွ~"
အရမ်းတွေကြင်နာနေကြတဲ့ထယ်ယောင်းနဲ့ဂျောင်ကုကိုကြည့်ပြီးMrs.jeonတစ်ယောက်စိတ်ချမ်းသာရတယ်~သူတို့လုပ်လိုက်လို့ ကလေးနှစ်ယောက်က ခြေငြိမ်ပြီး
အချစ်အငွေ့အသက်လေးတွေမြင်ရတာမဟုတ်လား~
"စားစရာတွေအဆင်သင့်ဖြစ်ပါပြီ~"
"စားတော့honey~honeyကြိုက်တာတွေချည်းဘဲဝယ်လာတာ~"
"Darlingကရော~"
"ကိုယ်က အဝတ်အစားသွားလဲမလို့ ဆေးနံ့တွေချွေးနံ့တွေနဲ့
တစ်ကိုယ်လုံးနံစော်နေပြီ~"
"မသွားနဲ့ ထိုင်နေ~"
"ok..ok~"
သူ့ကိုအလုပ်လုပ်ဖို့ပြောလို့စိတ်ကောက်နေတဲ့ဂျောင်ကုက
ထယ်ယောင်းကိုအဝတ်စားသွားလဲခွင့်မပေးဘဲ
မှီထားပြီးထယ်ယောင်းဝယ်လာတဲ့မုန့်တွေကိုစားနေသေးတာ~
"ဒီကလေးနဲ့တော့ တကယ်ပါဘဲ~"
"ပါးပါးလဲစားနော် ကျွန်တော်အများကြီးဝယ်လာတာ~"
"မင်းဝယ်လာတာတွေကkookieအကြိုက်
အဆီအဆိမ့်နဲ့အချိုတွေချည်းဘဲ ပါးပါးကသွေးတိုးနဲ့ဆီချိုရှိတယ်~"
"အချိုမများတာတွေလဲပါတယ်လေ
ဒါလေးဆို ဆီးချိုသွေးတိုးသမားနဲ့သင့်တော်တယ်~"
"ဟုတ်ပါပြီ~kookieရေ ပါးပါးကအသက်ကြီးပြီး
ရောဂါတွေလဲတိုးလာပြီ ဘယ်နေ့သေမလဲမသိဘူး
အဲ့တာကြောင့် ပါးပါးသားကိုစိတ်ချချင်တယ်~"
"ပါးပါးကလဲ အဲ့လိုတွေမပြောပါနဲ့
ပါးပါးမသိဘူးလား ပါးပါးသားမက်ကဆရာဝန်ဆိုတာ~"
ВЫ ЧИТАЕТЕ
~~real life~~{Complete}
Фанфикшнဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
