"ကျွန်တော်နားလည်ပါပြီ honeyကို
သေသေချာချာနားချလိုက်ပါ့မယ်~"
"Darling...ဟင့်...honeyလက်ကိုအပူထိသွားပြီ~"
"ဟုတ်လား ပြဦး အရမ်းများသွားလား~"
လက်ကိုအပူနည်းနည်းလောင်သွားတာကို
ငိုကြီးချက်မှတ်နဲ့လာပြောတဲ့ဂျောင်ကုနဲ့
ပြာယာတွေခတ်ပြီးဆေးလိမ်းပေးနေတဲ့ထယ်ယောင်းတို့ကိုကြည့်ပြီး ဝမ်းသာသလို စိတ်လဲပူမိတဲ့Mrs.jeon~
*kookieက အခုချိန်ထိ ဘာကိုမှသေသေချာချာမလုပ်တတ်ဘူး အနာဂါတ်ရည်မှန်းချက်လဲမရှိဘူး
ထယ်ယောင်းကဖူးဖူးမှုတ်အလိုလိုက်တော့ပိုဆိုးတယ်~*
"အဲ့တာဆို ဒီမှာထိုင်နေတော့ ကိုယ်သွားလုပ်လိုက်မယ်~"
"ကဲ~သားထယ်ယောင်းလဲထိုင်နေ အခုမှအလုပ်ကပြန်လာတာကိုပင်ပန်းနေမှာပေါ့ ပါးပါးဘဲသွားလုပ်လိုက်မယ်~"
"မဟုတ်တာ အသက်ငါးဆယ်ကျော်ပါးပါးက
အသက်နှစ်ဆယ်ကျော်သားတွေကိုအလုပ်လုပ်ပေးရတာ
လူကြားလို့မှမကောင်း~"
"အမလေး ရပါတယ် ထိုင်နေကြစမ်းပါ~"
Omegaအဖေက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့
စားစရာတွေသွားထည့်ယူဖို့ သွားလိုက်ပြီမို့
ထယ်ယောင်းရင်ခွင်ထဲဝင်သွားတဲ့ဂျောင်ကုကိုထယ်ယောင်းလဲဖက်ထားပေးလိုက်တာပေါ့~
"ချက်ဖြုတ်ရတဲ့အလုပ်ကအန္တာရယ်များလို့
မကြိုက်ဘူးမဟုတ်လားhoney~"
"ကြိုက်ပါတယ် ကိုယ်တိုင်စိတ်ကြိုက်ချက်ပြီး
စိတ်ကြိုက်အလှဆင်လို့ရတယ်လေ~"
"ဟုတ်လို့လား မလိမ်ရဘူးနော်~"
"မလိမ်ဘူး တကယ်ပြောတာ တစ်ခြားအလုပ်တော့မခိုင်းနဲ့
honeyမလုပ်ချင်ဘူး~"
"ဒီလိုကွာ honeyအိမ်မှာဘဲနေရတာပျင်းတယ်လေ
အပျင်းလဲပြေ ပိုက်ဆံလဲရမယ့်အလုပ်လေးမလုပ်ချင်ဘူးလား~"
"ပျင်းရင်~အပျင်းပြေshoppingထွက်လို့ရတယ်လေ
တစ်မြို့လုံးကိုလျှောက်လည်လို့တောင်ရသေးတယ်~"
"ဟုတ်တော့ဟုတ်ဘေမဲ့ အခုကိုယ့်ရဲ့အခြေနေက
honeyကို ရော့ စိတ်ကြိုက်သုံးခဲ့ဆိုပြီးပေးနိုင်တဲ့အခြေနေမဟုတ်သေးဘူးလေ~"
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
