"မင္းရဲ့အခ်စ္ၪီးဂ်ယ္ေယာင္းကိုေရာေမ့ႏိုင္ၿပီလား~"
"အခ်စ္ၪီးပါဆို ဘယ္လိုေမ့ႏိုင္ၪီးမွာလဲ
တိုက္ဆိုင္မႈရိွတိုင္းသတိရေနတုန္းဘဲ~"
"ေအးေပါ့ေလ ႀကိဳက္လြန္းလို႔ေတာင္ ေက်ာင္းတူေအာင္လိုက္တက္ခဲ့ပါတယ္ဆို~"
"အဲ့တာမဟုတ္......
"ကိုကို~"
သူေဆးေက်ာင္းတက္ခဲ့တာဟာဂ်ယ္ေယာင္းေၾကာင့္မဟုတ္ေၾကာင္းေျပာမလို႔ကို ေဂ်ာင္ကုက
သူ႔ရည္းစားကိုျမင္ၿပီး ေျပးသြားတာေၾကာင့္
ၿပံဳးရင္းသာက်န္ခဲ့တဲ့ထယ္ေယာင္း~
"ေမာင္~တစ္ေယာက္တည္းဘာေတြၿပံဳးေနတာလဲ~"
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး အတန္းၿပီးၿပီလားအသဲ~"
"မၿပီးေသးဘူး ေမာင္နဲ႔ေတြ့ခ်င္လို႔အတန္းလစ္လာတာ~"
"အဲ့တာေၾကာင့္ခ်စ္ေနရတာ~"
"ဟာ~နင္လဲေရာက္လာတာလား~"
"ဟုတ္တယ္~"
"ငါ့ကိုကိုလဲအခုမွေရာက္တာ~"
"ကေလးကလဲ ကိုယ့္ထက္အႀကီးကိုနင္နဲ႔ငါဆိုၿပီးမေျပာရဘူးေလ~"
"အက်င့္ျဖစ္ေနလို႔...ဟိဟိ~"
ထယ္ေယာင္းတို႔အတြဲေရာ ေဂ်ာင္ကုတို႔အတြဲပါ
ေက်ာင္းပန္းၿခံထဲက စားပြဲဝိုင္းမွာအတူထိုင္ၾကၿပီး
စကားေျပာ ရယ္ေမာေနၾကေတာ့ မသိရင္
ေလးေယာက္သားက သူငယ္ခ်င္းေတြလိုဘဲ~
"ကဲ~ေဂ်ာင္ကုေရ ဒီေန့ေတာ့ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္တည္းဘဲ~"
"ဝမ္းနည္းေနတာလား~"
"ဘာလို႔ဝမ္းနည္းရမွာလဲ သြားၾကစို႔~"
"ok~"
ရသမ်ွမုန္႔ဖိုးေတြအကုန္ မုန္႔မဝယ္စားဘဲ
hotelကိုသြားsexဘဲလုပ္ေနၾကတဲ့
ထယ္ေယာင္းနဲ႔ေဂ်ာင္ကုက ရည္းစားေတြမပါလဲ
ႏွစ္ေယာက္တည္းသြားတာဘဲ~
"အာ့...Kookie...အား...အင့္~"
"အာ့...အာ့...အြင့္...အရမ္းနက္တယ္...အား...အင့္...အင့္~"
"အင့္...F**k...အား...အင့္~"
"ဟာ့...အား...အာ့...ေကာင္းတယ္...အင္း...အြန္း...ဟာ့~"
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
