"မြန်မြန်သွားကြစို့~"
နှစ်ယောက်သား ရည်းစားတွေနဲ့တွေ့ရဖို့ အားခဲပြီး
ကျောင်းသွားလိုက်ရာ ကျောင်းသားတွေက
သူတို့ကိုကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်~
"ဘာလို့ ငါတို့ကိုကြည့်နေတာလဲမသိဘူးနော်ထယ်ယောင်း~"
"အေးကွ~"
"ငါတို့လက်ထပ်ထားတာကိုသိသွားတာလားမသိဘူးနော်~"
"ငါတို့မင်္ဂလာကိုလဲအကျဥ်းလေးဘဲလုပ်တာပါ
ငါတို့ယူပြီးတာကိုလဲသိကြမှာမဟုတ်ပါဘူး~"
"တစ်ခုခုတော့ တစ်ခုခုဘဲ~"
ထယ်ယောင်းရောဂျောင်ကုပါ တွေးတွေးဆဆနဲ့
ဆက်ပြီးသွားကြရာ ကျောင်းရဲ့ပင်မဆောင်ရှေ့တည့်တည့်မှာ
သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့မင်္ဂလာဓာတ်ပုံကြီးထောင်ပြီး
ထမင်းဗူးဝေနေတဲ့Mrs.jeonနဲ့Mrs.kimကိုတွေ့မှ
အကြောင်းစုံသိရတော့တယ်လေ~
"Omma?" "ပါးပါး~"
"သားတို့ လာကြလေ ဘာရပ်လုပ်နေတာလဲ~"
"သွားပြီkookieရေ ငါတို့ဘဝတော့သွားပြီ~"
"ပါးပါးက တကယ်အကျင့်မကောင်းဘူး~"
သူတို့ကလက်ထပ်ပြီးပြီဆိုတာကို တစ်ကျောင်းလုံးသိသွားတဲ့အတွက် ရည်းစားဖြစ်သူတွေကလဲ
သူများတွေပြောဆိုတာကိုမခံချင်တာမို့ ထယ်ယောင်းတို့ကိုလမ်းခွဲသွားကြရော~
"သွားပါပြီ...ငါ့အသည်းတွေတော့ကွဲပါပြီ~"
"မင်းတစ်ယောက်တည်းကွဲတာလားကွ ငါလဲကွဲတာဘဲ~"
"ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ တကယ်မသိတော့ဘူး
ဒီပုံစံနဲ့နောက်ထပ်ရည်းစားလဲမရနိုင်တော့ဘူး~"
"ငါတို့ဘဝတော့ ဒီမှာတင်ဆုံးပါပြီထယ်ယောင်းရာ~"
သူတို့ယူပြီးကြောင်းတစ်ကျောင်းလုံးသိသွားတာဖြစ်လို့
ရည်းစားလဲထပ်မရနိုင်ကြတော့တဲ့ထယ်ယောင်းနဲ့ဂျောင်ကုဟာhotelခလဲသက်သာသွားပြီး စာလဲပုံမှန်လုပ်နိုင်ကာ
ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ဘွဲ့ရသွားကြတယ်လေ~
"ကဲ~kookie ကျောင်းလဲပြီးပြီဆိုတော့
ဘာလုပ်မလဲ ဘယ်ဆေးရုံကိုလျှောက်မလဲ
ဘယ်ဆေးကုမ္ပဏီကိုသွားမလဲ~"
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
