"ဟုတ်တယ် ညဘက်အတူအိပ်ရပြီး
sexကိုလွတ်လွတ်လပ်လပ်လုပ်ရတာကလွဲရင်
ဘာမှလဲမထူးသွားပါဘူး~"
"အေးနော်~"
"တစ်ခုက ငါတို့တွေခြေချုပ်မိသွားတာဘဲ~"
"မမိပါဘူး ငါတို့မိဘတွေက ဒီပုံစံနဲ့ငါတို့ကိုတားလို့ရမယ်ထင်နေတာ သူတို့မှားကြောင်းသက်သေပြရမယ်~"
"ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲစဥ်းစားထားလိုက် ငါအခုအတန်းတက်လိုက်ဦးမယ် အတန်းပျက်တာရက်ဆက်နေပြီ~"
"ညကြီးကို ဘယ်အတန်းတက်မှာလဲ
ကျောင်းသွားရဦးမှာလား~"
"online classပါ အိပ်ချင်ရင်အိပ်နင့်နော်
ငါ့ကိုစောင့်မနေနဲ့~"
ထယ်ယောင်းကကျောင်းနှစ်ကျောင်းတက်တာကို
အခုမှသိလိုက်တဲ့ဂျောင်ကုက အခုလိုတက်နေတာ
သူ့အတွက်ဆိုတာကိုတော့မသိ~
"kookie..ထစမ်း~"
"ဟင့်အင်း~"
"ဟင့်အင်းလုပ်မနေနဲ့ အခုချက်ချင်းအိပ်ယာပေါ်ကထစမ်း~"
"ဟင်...ဘယ်သူကြီးလဲ ငါ့ယောက္ခမလဲမဟုတ်ပါဘူး~"
ထယ်ယောင်းရင်ခွင်ထဲဇိမ်ကျကျနဲ့အိပ်နေတာကို
တစ်ယောက်ယောက်ကလာနိုးနေလို့
မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့Mrs.kimလဲမဟုတ်~
"အိမ်ဆင်းသွားတာနှစ်ရက်ဘဲရှိသေးတယ်
မွေးအဖေတစ်ယောက်လုံးကိုမေ့သွားပြီပေါ့လေ~"
"ပါးပါးလား~"
"အေ ဟုတ်တယ်ငါဘဲ~"
"ပါးပါးကဘာလာလုပ်တာလဲ ကိုယ့်အိမ်ကိုယ်မနေဘဲနဲ့~"
"အောင်မာ လုပ်ထည့်လိုက်ရင်သေဦးမယ်
နာရီကိုကြည့်စမ်း~"
"ဟင်~အခုမှမနက်ငါးနာရီဘဲရှိသေးတယ်~"
"ထတော့~"
"မထချင်သေးဘူး ထယ်ယောင်းလုပ်ဦး~"
"အင်း~ဘာဖြစ်တာလဲkookie~"
"သားထယ်ယောင်းကညကအတန်းတက်ရတယ်ဆိုတော့
ဆက်အိပ် kookieမင်းလာခဲ့~"
Mrs.jeonတစ်ယောက်ဂျောင်ကုကိုဆွဲခေါ်သွားဘေမဲ့
တစ်နာရီခွဲလောက်ကမှအိပ်ထားရတဲ့ထယ်ယောင်းက
ထပြီးမတားနိုင်တော့~
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
