"ဟာ ပါးပါးကလဲ ေယာကၡမကေတာင္မခိုင္းတာကို~"
"သူမခိုင္းေဘမဲ့ငါခိုင္းတယ္ omegaသားကို
အိမ္မႈကိစၥဘာမွမသင္ေပးလိုက္ရဘဲေသသြားမွာစိုးလို႔~"
ေခြၽးမ တက္ထည့္လိုက္ေဘမဲ့လဲထယ္ေယာင္းအေမက
ဘာမွမခိုင္းေတာ့Mrs.jeonကိုယ္တိုင္
လာေရာက္ခိုင္းေစရာ ေဂ်ာင္ကုမွာမ်က္ရည္မ်က္ခြက္~
"ဟင့္~"
"တစ္မိုင္ေလာက္ကေနေၾကာ္မေနနဲ႔ေလ အနားတိုးၪီး~"
"ဆီစင္တယ္ပါးပါးရဲ့...ဟင့္~"
"ဘယ္ေလာက္ထိစင္မွာမို႔လို႔လဲ အေၾကာက္ကလဲႀကီးခ်က္~"
"ေၾကာက္တာေပါ့...ဟင့္...ဆီစင္တာ ပန္းနဲ႔ေပါက္ခံရတာမွမဟုတ္တာ..ဟင့္~"
"ငါေျပာသမ်ွကိုတစ္ခြန္းမက်န္ျပန္ေျပာေနမယ့္အစား
ဒီပန္းပြင့္စိမ္းကိုသာက်က္ေအာင္ေၾကာ္စမ္းပါ~"
ပန္းပြင့္စိမ္းေၾကာ္တာကို တစ္ေတာင္ေလာက္ရွည္တဲ့
ဟင္းေၾကာ္ဇြန္းနဲ႔ အေဝးကေနေၾကာ္ေနတဲ့ေဂ်ာင္ကုကို
အေဖျဖစ္သူကၾကည့္မရေတာ့~
"သား~ထယ္ေယာင္း အိပ္မေနနဲ႔ေလ ထေတာ့~"
"ငါးမိနစ္ဘဲomma~"
"ငါးမိနစ္လုပ္မေနနဲ႔ kookieကိုသြားကူၪီး~"
"kookieကဘာလုပ္ေနလို႔ကူရမွာလဲ~"
"ထၾကည့္မွသိမွာေပါ့ ကဲထ~"
Mrs.kimလာႏိုးလို႔ ထယ္ေယာင္းမွာလဲ
အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ထၿပီးမ်က္ႏွာသစ္ကာ
သူ႔အေမေခၚရာေနာက္လိုက္သြားေတာ့
မီးဖိုထဲကေဂ်ာင္ကုကိုျမင္ၿပီးမ်က္လံုးေတျြပဴးက်ယ္သြားေရာ~
"kookie~"
"ထယ္ေယာင္း~အီးးးဟီးးး~"
ထယ္ေယာင္းကိုျမင္တာနဲ႔အားကိုးအားထား
ငိုရင္းေျပးဖက္တဲ့ေဂ်ာင္ကုကိုထယ္ေယာင္းကလဲ
ရင္ခြင္ထဲသိမ္းသြင္းဖက္ထားလိုက္ေလရဲ့~
"ဘာျဖစ္တာလဲkookie ဘယ္နားကနာလို႔လဲ~"
"ဟင့္အင္း...ဟင့္~"
"အခုမေျပာခ်င္ေသးလဲရတယ္ေနာ္ ေနာက္မွေျပာ~"
ထယ္ေယာင္းလဲေရာက္လာၿပီ
ေဂ်ာင္ကုကိုသင္ျပေနတာေတြလဲၿပီးၿပီျဖစ္လို႔
ေဂ်ာင္ကုေၾကာ္ေလွာ္ထားတာေတြကိုပစ္ဖို႔လုပ္တဲ့Mrs.jeon~
ESTÁS LEYENDO
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
