ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့Mrs.jeonက
ထယ်ယောင်းကိုပါစိတ်ဆိုးသွားတာမို့
ထယ်ယောင်းမှာမနေတတ်မထိုင်တတ်နဲ့ တောင်းပန်ပြီးအိမ်ပြန်သွားရတယ်~
"အစ်ကို~"
"အော် ညီမ လာထိုင်လေ~"
"ဟိုလေ~ညီမသားထယ်ယောင်းက အစ်ကိုစိတ်ဆိုးသွားလို့ဆိုပြီး စိတ်မကောင်းဖြစ်နေတယ်~"
"ဟုတ်လား အစ်ကိုကနည်းနည်းဆုံးမလိုက်တာပါ~"
"ညီမကစိတ်ဆိုးလို့လာပြောတာမဟုတ်ဘူးနော်အစ်ကို
ကောင်းတာကိုဆုံးမတာဘာမှမဖြစ်ဘူး ညီမက
ကလေးတွေကိုခွဲလိုက်မှာစိတ်ပူလို့~"
"အမလေးညီမရယ် သူတို့အချင်းချင်း
ဘယ်လောက်ချစ်ကြသလဲအစ်ကိုသိပါတယ် မခွဲပါဘူး
နောက်ထပ်အမှားမလုပ်ရဲအောင်ဆုံးမလိုက်တာပါ~"
"ဟုတ်~ပြီးတော့လေအစ်ကို အစ်ကိုစိတ်မဆိုးနဲ့နော်~"
"အင်းပါ ပြော~"
"ထယ်ယောင်းဆီမှာလေ မကြာခနkookieရဲ့
pheromoneနံ့တွေရတယ် အနံ့ကဒီတိုင်းအတူထိုင်ရုံ
ဖက်ရုံလောက်နဲ့ကပ်ပါလာတဲ့အနံ့မျိုးမဟုတ်ဘူး~"
"အွန်း~အစ်ကိုလဲ အဲ့တာကိုသတိထားမိနေတာကြာပြီ
အစ်ကိုသိတယ် သူတို့တွေအတွင်းကျကျပတ်သက်ပြီးသွားပြီဆိုတာ~"
"ညီမတို့သားကAlphaဆိုတော့ အပြည့်အဝတာဝန်ယူမှာပါ~"
"တာဝန်ယူမှာကိုသိတယ် ခက်တာက ကလေးနှစ်ယောက်က
ဝန်မခံတာဘဲ~"
မိဘတွေက သူတို့ကလေးတွေရဲ့ပတ်သက်မှုကိုသိဘေမဲ့
ကလေးတွေကဝန်မခံတာရယ် အသက်မပြည့်သေးတာရယ်ကြောင့် ဘာမှဆက်လုပ်လို့မရ~
"မွ...ထယ်ယောင်း ထတော့လေ ဒီနေ့လျှောက်လည်ကြမယ်ဆို~"
"အင်းး~5မိနစ်လောက်~~"
"မရဘူး အခုထ အခုထ~"
သူကတော့စာမေးပွဲပြီးသွားပြီဆိုဘေမဲ့
ထယ်ယောင်းကတော့ ဆေးကျောင်းစာမေးပွဲအတွက်ရော
စီးပွားရေးကျောင်းစာမေးပွဲအတွက်ပါ စာလုပ်နေရလို့ပင်ပန်းနေတာကို ဂျောင်ကုကလုံးဝမရ~
"ထမယ်~ခနလေးမှိန်းပါရစေ~"
"မမှိန်းနဲ့တော့..အခုထ~"
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
