"ဟေ့ကလေးတွေ ပိုက်ဆံရှင်းသွားဦးလေ~"
"ဟုတ်သားဘဲမေ့သွားတာ ခနလေးနော်အဒေါ်ကြီး~"
"ဘာပိုက်ဆံရှင်းစရာလိုသလဲ ထွက်ပြေးရအောင်ထယ်ယောင်း~"
"မလုပ်ပါနဲ့ သူများရဲ့ချွေးနည်းစာကို~"
"မင်းမပြေးရင် ငါပြေးပြီ~"
"ရား!...ဂျောင်ကု!"
ဆိုင်ရှင်အဒေါ်ကြီးကိုပိုက်ဆံပေးဖို့
လုပ်လိုက်တဲ့ထယ်ယောင်းလက်ထဲက
ပိုက်ဆံအိတ်ကိုလုပြေးသွားတဲ့ဂျောင်ကုကြောင့်ထယ်ယောင်းလဲနောက်ကပြေးလိုက်ရပြီ~
"ဟားဟားး~"
"ဂျောင်ကု မလုပ်ပါနဲ့ဆို~"
"အကျင့်မကောင်းတဲ့ကလေးတွေ!!"
ကျန်ခဲ့တဲ့ဆိုင်ရှင်အဒေါ်ကြီးဘယ်လောက်အော်အော်
ဂျောင်ကုကမူးမူးနဲ့ပြေးသွားပြီမို့
ထယ်ယောင်းမှာ ဆိုင်ရှင်ကိုလဲအားနာ
ဂျောင်ကုကိုလဲစိတ်ပူနဲ့ပြာယာခတ်လို့~
"မင်း~နောက်ထပ်ဘယ်တော့မှမသောက်နဲ့~"
"ဟားဟားး~"
"တကယ်မလွယ်တဲ့ကောင် အိမ်ပြန်မယ်~"
"အာ့!"
ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုကို ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ပြီး
ကားငှားကာ အိမ်ပြန်သွားကြတော့
ဂျောင်ကုရဲ့မိဘတွေကစိတ်ဆိုးပြီ~
"မင်းတို့က ဘယ်အရွယ်ရောက်ပြီမို့လို့အရက်သောက်လာတာလဲ~"
"kookieတို့က18နှစ်ပြည့်ဖို့ နှစ်လကျော်ကျော်ဘဲလိုတော့တာလေပါးပါး~"
"ပြည့်ပြီးတာမှမဟုတ်တာ ပြည့်ဖို့လိုတာလေ~"
"ကျွန်တော့်အပြစ်ပါဦးလေး ကျွန်တော်ကkookieကို
စာမေးပွဲပြီးတဲ့အထိမ်းအမှတ်နဲ့တိုက်လိုက်တာပါ
ဒါဘေမဲ့မများပါဘူး တစ်ငုံသောက်ခွက်နဲ့ငါးခွက်တည်းပါ~"
"သားထယ်ယောင်း~ဦးလေးတို့ကသားကိုယုံကြည်လို့
kookieကိုအပ်လိုက်တာလေ~"
"ဟုတ်~ကျွန်တော်မှားသွားပါတယ်~"
"သားတို့ကအသက်ပြည့်တော့မှာဆိုဘေမဲ့
သားကAlphaအန္တာရယ်သိပ်မရှိဘူး ဦးလေးတို့သားကomega ဘယ်လောက်အန္တာရယ်များလိုက်သလဲ~"
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
