ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့Mrs.jeonက
ထယ္ေယာင္းကိုပါစိတ္ဆိုးသြားတာမို႔
ထယ္ေယာင္းမွာမေနတတ္မထိုင္တတ္နဲ႔ ေတာင္းပန္ၿပီးအိမ္ျပန္သြားရတယ္~
"အစ္ကို~"
"ေအာ္ ညီမ လာထိုင္ေလ~"
"ဟိုေလ~ညီမသားထယ္ေယာင္းက အစ္ကိုစိတ္ဆိုးသြားလို႔ဆိုၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတယ္~"
"ဟုတ္လား အစ္ကိုကနည္းနည္းဆံုးမလိုက္တာပါ~"
"ညီမကစိတ္ဆိုးလို႔လာေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္အစ္ကို
ေကာင္းတာကိုဆံုးမတာဘာမွမျဖစ္ဘူး ညီမက
ကေလးေတြကိုခြဲလိုက္မွာစိတ္ပူလို႔~"
"အမေလးညီမရယ္ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း
ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ၾကသလဲအစ္ကိုသိပါတယ္ မခြဲပါဘူး
ေနာက္ထပ္အမွားမလုပ္ရဲေအာင္ဆံုးမလိုက္တာပါ~"
"ဟုတ္~ၿပီးေတာ့ေလအစ္ကို အစ္ကိုစိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္~"
"အင္းပါ ေျပာ~"
"ထယ္ေယာင္းဆီမွာေလ မၾကာခနkookieရဲ့
pheromoneနံ႔ေတြရတယ္ အနံ႔ကဒီတိုင္းအတူထိုင္ရံု
ဖက္ရံုေလာက္နဲ႔ကပ္ပါလာတဲ့အနံ႔မ်ိဳးမဟုတ္ဘူး~"
"အြန္း~အစ္ကိုလဲ အဲ့တာကိုသတိထားမိေနတာၾကာၿပီ
အစ္ကိုသိတယ္ သူတို႔ေတြအတြင္းက်က်ပတ္သက္ၿပီးသြားၿပီဆိုတာ~"
"ညီမတို႔သားကAlphaဆိုေတာ့ အျပည့္အဝတာဝန္ယူမွာပါ~"
"တာဝန္ယူမွာကိုသိတယ္ ခက္တာက ကေလးႏွစ္ေယာက္က
ဝန္မခံတာဘဲ~"
မိဘေတြက သူတို႔ကေလးေတြရဲ့ပတ္သက္မႈကိုသိေဘမဲ့
ကေလးေတြကဝန္မခံတာရယ္ အသက္မျပည့္ေသးတာရယ္ေၾကာင့္ ဘာမွဆက္လုပ္လို႔မရ~
"မြ...ထယ္ေယာင္း ထေတာ့ေလ ဒီေန့ေလ်ွာက္လည္ၾကမယ္ဆို~"
"အင္းး~5မိနစ္ေလာက္~~"
"မရဘူး အခုထ အခုထ~"
သူကေတာ့စာေမးပြဲၿပီးသြားၿပီဆိုေဘမဲ့
ထယ္ေယာင္းကေတာ့ ေဆးေက်ာင္းစာေမးပြဲအတြက္ေရာ
စီးပြားေရးေက်ာင္းစာေမးပြဲအတြက္ပါ စာလုပ္ေနရလို႔ပင္ပန္းေနတာကို ေဂ်ာင္ကုကလံုးဝမရ~
"ထမယ္~ခနေလးမိွန္းပါရေစ~"
"မမိွန္းနဲ႔ေတာ့..အခုထ~"
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
