"ေဟ့ကေလးေတြ ပိုက္ဆံရွင္းသြားၪီးေလ~"
"ဟုတ္သားဘဲေမ့သြားတာ ခနေလးေနာ္အေဒၚႀကီး~"
"ဘာပိုက္ဆံရွင္းစရာလိုသလဲ ထြက္ေျပးရေအာင္ထယ္ေယာင္း~"
"မလုပ္ပါနဲ႔ သူမ်ားရဲ့ေခြၽးနည္းစာကို~"
"မင္းမေျပးရင္ ငါေျပးၿပီ~"
"ရား!...ေဂ်ာင္ကု!"
ဆိုင္ရွင္အေဒၚႀကီးကိုပိုက္ဆံေပးဖို႔
လုပ္လိုက္တဲ့ထယ္ေယာင္းလက္ထဲက
ပိုက္ဆံအိတ္ကိုလုေျပးသြားတဲ့ေဂ်ာင္ကုေၾကာင့္ထယ္ေယာင္းလဲေနာက္ကေျပးလိုက္ရၿပီ~
"ဟားဟားး~"
"ေဂ်ာင္ကု မလုပ္ပါနဲ႔ဆို~"
"အက်င့္မေကာင္းတဲ့ကေလးေတြ!!"
က်န္ခဲ့တဲ့ဆိုင္ရွင္အေဒၚႀကီးဘယ္ေလာက္ေအာ္ေအာ္
ေဂ်ာင္ကုကမူးမူးနဲ႔ေျပးသြားၿပီမို႔
ထယ္ေယာင္းမွာ ဆိုင္ရွင္ကိုလဲအားနာ
ေဂ်ာင္ကုကိုလဲစိတ္ပူနဲ႔ျပာယာခတ္လို႔~
"မင္း~ေနာက္ထပ္ဘယ္ေတာ့မွမေသာက္နဲ႔~"
"ဟားဟားး~"
"တကယ္မလြယ္တဲ့ေကာင္ အိမ္ျပန္မယ္~"
"အာ့!"
ထယ္ေယာင္းကေဂ်ာင္ကုကို ပုခံုးေပၚထမ္းတင္ၿပီး
ကားငွားကာ အိမ္ျပန္သြားၾကေတာ့
ေဂ်ာင္ကုရဲ့မိဘေတြကစိတ္ဆိုးၿပီ~
"မင္းတို႔က ဘယ္အရြယ္ေရာက္ၿပီမို႔လို႔အရက္ေသာက္လာတာလဲ~"
"kookieတို႔က18ႏွစ္ျပည့္ဖို႔ ႏွစ္လေက်ာ္ေက်ာ္ဘဲလိုေတာ့တာေလပါးပါး~"
"ျပည့္ၿပီးတာမွမဟုတ္တာ ျပည့္ဖို႔လိုတာေလ~"
"ကြၽန္ေတာ့္အျပစ္ပါၪီးေလး ကြၽန္ေတာ္ကkookieကို
စာေမးပြဲၿပီးတဲ့အထိမ္းအမွတ္နဲ႔တိုက္လိုက္တာပါ
ဒါေဘမဲ့မမ်ားပါဘူး တစ္ငံုေသာက္ခြက္နဲ႔ငါးခြက္တည္းပါ~"
"သားထယ္ေယာင္း~ၪီးေလးတို႔ကသားကိုယံုၾကည္လို႔
kookieကိုအပ္လိုက္တာေလ~"
"ဟုတ္~ကြၽန္ေတာ္မွားသြားပါတယ္~"
"သားတို႔ကအသက္ျပည့္ေတာ့မွာဆိုေဘမဲ့
သားကAlphaအႏၲာရယ္သိပ္မရိွဘူး ၪီးေလးတို႔သားကomega ဘယ္ေလာက္အႏၲာရယ္မ်ားလိုက္သလဲ~"
KAMU SEDANG MEMBACA
~~real life~~{Complete}
Fiksi Penggemarဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
💜8💜
Mulai dari awal
