"အား...အာ့...ငါ...ငါပြီးတော့မယ်~"
"အတူတူပြီးမယ်...ဟာ့~"
"အား...အာ့...အရမ်းမြန်တယ်...အာ့~"
"အား...ဟာ့~"
"ထယ်...ထယ်ယောင်း...အား...အာ့...အားး~"
စိတ်ကြိုက်ကြည်နူးကြပြီးတော့
အိပ်ယာပေါ်နှစ်ယောက်အတူလှဲချကာ
အနားယူကြပြန်ရော~
"ပါးပါးကမေးတယ် ငါ့ကိုမင်းနဲ့တွဲနေတာလားတဲ့~"
"ommaလဲအဲ့အတိုင်းငါ့ကိုမေးတယ်~"
"မင်းဘယ်လိုဖြေလိုက်သလဲ~"
"ဘယ်လိုဖြေရမှာလဲ မတွဲဘူးပေါ့~"
"ငါလဲအဲ့လိုဘဲဖြေလိုက်တယ် ငါတို့က ကြိုက်လဲမကြိုက်သလို တွဲနေကြတာလဲမဟုတ်ဘူးလေနော့~"
"အေ့လေ~"
နှစ်ယောက်သားအတိုင်အဖောက်ညီစွာနဲ့
လက်ဝါးချင်းရိုက်ပြီး အခန်းထဲပလူးကြပြီးနောက်
လမ်းပြင်ထွက်စက်ဘီးစီးကြလေရဲ့~
"လူတွေကဘာလို့ ငါတို့ကိုကြည့်နေကြတာလဲ~"
"အရွယ်မရောက်သေးတဲ့Alphaနဲ့Omegaက
အတူတူ ပူးပူးကပ်ကပ်ရှိနေလို့လေ~"
"အေးနော် တကယ်တော့ငါတို့အရွယ်က
ခွဲထားရမယ့်အရွယ်ဖြစ်နေတာကို~"
"ဒါဘေမဲ့ငါတို့ကမခွဲနိုင်ဘူးလေ မိဘတွေကလဲမခွဲကြဘူး~"
မဖြစ်သင့်တာမဖြစ်အောင်အရွယ်ရောက်ခါစ
Alphaနဲ့Omegaကိုလူတိုင်းကခွဲထားကြဘေမဲ့
ထယ်ယောင်းနဲ့ဂျောင်ကုကအမြဲတမ်းတပူးပူးတတွဲတွဲ~
"ငါ နောက်ပြန်စီးမှာထယ်ယောင်း ခနရပ်ဦး~"
"ပြီးရင်သေသေချာချာကိုင်ထားနော်
အန္တာရယ်များတယ်~"
"Ok~"
စက်ဘီးနှင်းသူကထယ်ယောင်းဖြစ်ပြီး
နောက်ကလိုက်စီးတဲ့ဂျောင်ကုက
နောက်ပြန်ထိုင်စီးတော့တာ~
"ရလားဂျောင်ကု~"
"အရမ်းမိုက်တယ် ဝိုးဟိုး~"
"ဟားဟားး...ငါ့နောက်ကျောကိုမှီခဲ့~"
နှစ်ယောက်သားရယ်မောပျော်ရွှင်စွာ
စက်ဘီးစီးနေကြရင်း သူတို့နဲ့အရွယ်တူ
Omegaကောင်ချောလေးတစ်ယောက်ကိုတွေ့သွားတဲ့ထယ်ယောင်းကစက်ဘီးကိုချက်ချင်းရပ်လိုက်လေရဲ့~
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
