"အာ့...ဟာ့...အင်း...ကောင်းတယ်...အာ့~"
"သေချာကျပ်ကျပ်လေးကိုင်ပေး~"
"ok...ရလား~"
"ရတယ်...အား...ကောင်းတယ်~"
"အင်း...လက်နှစ်ချောင်းကနည်းတယ်..သုံးချောင်းထည့်ပေး~"
"သေချာတယ်နော်~"
"သေချာတယ် ထည့်လိုက်~"
"ရော့~"
"အား...အာ့...အရမ်းမိုက်တယ်...အင်း...အင့်~"
"ပြွတ်စ်~"
ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုနှုတ်ခမ်းကိုငုံ့နမ်းရင်း
လက်ကလဲအဆက်မပြတ် တွင်းပေါက်ထဲနှိုက်အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးသလိုဂျောင်ကုကလဲ ထယ်ယောင်းd*ckကို
ကိုင်လှုပ်ပေးကာ သာယာမှုကိုရယူကြလေရဲ့~
"ငါတို့ရေချိုးမှဖြစ်မယ်ဂျောင်ကု~"
"ငါအဝတ်စားအပိုမယူလာဘူးလေ~"
"ငါ့ဟာတွေယူဝတ်လေကွာ~"
"ပြီးရော အဲ့တာဆိုချိုးမယ်~"
နှစ်ယောက်သား မိဘတွေမရိပ်မိစေရန်အတွက်
ရေချိုးဖို့အဝတ်စားတွေချွတ်ကြရာ
ဂျောင်ကုရဲ့ ပန်းနုရောင်ပွင့်ချပ်လေးပေါ်က
ချယ်ရီသီးရဲရဲလေးကိုမြင်သွားပြန်တဲ့ထယ်ယောင်း~
"ဒါတွေကဘာတွေလဲ~"
"အဲ့တာမင့်အဖေတွေလေ~"
"ရားး!"
"နို့ပေါ့ဟခွေးကောင်ရ ဒါလေးတောင်မသိဘူးလား~"
"နို့မှန်းတော့သိတာပေါ့ ငါတို့နဲ့မတူလို့လေ~"
"တူစရာလား ငါတို့ကအနာဂါတ်မှာ ကလေးနို့တိုက်ရဦးမှာလေ မင်းတို့ကနို့တိုက်စရာမှမလိုတာ~"
"အဲ့အကြောင်းဘာလို့စာမှာမသင်တာပါလိမ့်~"
"သင်မလားဟ မင်းကAlphaကျောင်းလေ
omegaကျောင်းမှာဘဲအဲ့တာတွေသင်တာ~"
"ငါစုပ်ကြည့်ချင်တယ်~"
"ရတယ်လေ အွန့်~"
အလိုက်သင့် ရင်ကော့ပေးတဲ့ဂျောင်ကုကြောင့်
ထယ်ယောင်းလဲ စူရဲရဲချယ်ရီသီးကို
ကုန်းစုပ်ကာ လက်ကလဲဂျောင်ကုရဲ့မက်မွန်သီးကိုကိုင်ညစ်နေလေရဲ့~
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
