ဂျောင်ကုကလဲ ထယ်ယောင်းမှထယ်ယောင်းဖြစ်သလို
ထယ်ယောင်းကလဲ ဂျောင်ကုမှဂျောင်ကုဖြစ်နေတော့
မိဘတွေအမြင်ကပ်တာမဆန်း~
"ထယ်ယောင်းမင်းအရမ်းချောလာတယ်~"
"ဟုတ်လား~"
"ဟုတ်တယ် ဒါဘေမဲ့ငါ့ကိုတော့မမှီသေးဘူး~"
"ဟားဟားး~ဟုတ်မှာပါလေ မင်းကအချောဆုံးဘဲကို~"
"ဟဲဟဲ~စကားမစပ် မင်းဒီနေ့ကျောင်းမှာဘာတွေသင်ခဲ့ရလဲ~"
"တံတွေးအကြောင်း~"
"တံတွေး? ထူးထူးဆန်းဆန်းဟာ~"
"နမ်းတဲ့အခါမှာ ရောထွေးသွားတဲ့တံတွေးတွေက
Alphaတွေကို တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းအထောက်အကူပြုတယ်တဲ့~"
"ပါးမှာနမ်းတာနဲ့တံတွေးတွေရောသွားတာကဘာဆိုင်လို့လဲ~"
"ကလေးနမ်းနည်းမဟုတ်ဘူးလေ လူကြီးနမ်းနည်းနမ်းမှ
တံတွေးတွေရောသွားမှာ~"
"လူကြီးနမ်းနည်းက appaတို့နမ်းကြသလိုလား~"
"ဟုတ်တယ် အဲ့လိုမျိုး~"
"ငါတို့လဲ လူကြီးနမ်းနည်းနမ်းကြည့်ရအောင်လေ~"
"ငါလဲစမ်းကြည့်ချင်နေတာနဲ့အတော်ဘဲ
မင်းအဆင်ပြေလား~"
"ပြေတာပေါ့ ဘာမပြေစရာရှိလဲ~"
"အဲ့တာဆို စမယ်နော်~"
ပြောပြီးတာနဲ့ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုမျက်နှာကိုကိုင်ကာ
နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုထိကပ်နမ်းကြည့်တော့
နှစ်ယောက်လုံးက မနမ်းတတ်ကြတာမို့ စုပ်လုံးစုပ်နေသလိုသာ~
"ပြွတ်စ်...မဟုတ်သေးပါဘူး ဘယ်လိုနမ်းတာလဲဟ
ငါတို့နမ်းတာကမုန့်စားနေသလိုဘဲ~"
"ခနလေး လိုင်းပေါ်ကနေရှာကြည့်လိုက်မယ်~"
"အင်းရှာလိုက် သင်ခန်းစာမှာတော့လျှာပါသုံးရတယ်ပြောတာဘဲ~"
"အေအေ ခနလေး~"
ဒီလိုမျိုး မဖြစ်သင့်တာတွေမဖြစ်အောင်
Alphaနဲ့Omegaကိုကျောင်းခွဲထားတာကို
အိမ်နီးချင်းသူငယ်ချင်းတွေဖြစ်နေကြတဲ့ထယ်ယောင်းနဲ့ဂျောင်ကုက နမ်းတောင်နမ်းကြည့်နေကြသေး~
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
