"ရား!...မင်းရဲ့ဖင်ကနေဘာတွေထွက်နေတာလဲ~"
ဂျောင်ကုက ထယ်ယောင်းလက်ကိုဘောင်းဘီထဲနှိုက်
သူ့ရဲ့အပေါက်ကိုကိုင်စေတော့
ချွဲကျိကျိအရည်တွေကြောင့်ထယ်ယောင်းလန့်သွားတာအမှန်~
"ငါ့ကိုကယ်ပါဦးထယ်ယောင်း ငါခံရခက်တယ်~"
"ဘယ်သူheatဝင်နေတာလဲ အနံ့တွေကအရမ်းပြင်းနေပြီ
အန္တာရယ်များတယ်~"
"ထယ်...ထယ်ယောင်း~"
"အိမ်ပြန်ရအောင် ဒီအတိုင်းနေလို့မဖြစ်ဘူး~"
Pheromoneတွေထောင်းထနေတဲ့ဂျောင်ကုကို
ထယ်ယောင်းက မနိုင်တနိုင်ပိုးပြီး အိမ်ပြန်ကြရာ
အပြန်လမ်းမှာ ရနေတဲ့အနံ့မဟုတ်ဘဲ
တစ်ခြားပြင်းထန်တဲ့အနံ့တွေနဲ့
Alphaသုံးယောက်ရောက်လာလေရဲ~
"heatတက်နေတဲ့omegaလေးဘဲ
ပထမဆုံးheatထင်တယ်~"
"ခဗျားတို့ကဘယ်သူတွေလဲ~"
"မင်းရဲ့သူငယ်ချင်းလေးကိုကူညီမယ့်လူတွေလေ~"
"မင်းရဲ့သူငယ်ချင်းကိုငါတို့လက်ထဲထည့်လိုက်~"
"အနားကပ်မလာနဲ့!"
"ထိတွေ့ပေးပါ တစ်ယောက်ယောက်ထိတွေ့ပေးပါ~"
"ငါတို့ထိတွေ့ပေးမယ် လိုက်ခဲ့~"
"မထိနဲ့!"
heatတက်နေတဲ့ဂျောင်ကုအနား
လူယုတ်မာAlphaတွေက
pheromoneကိုယ်စီနဲ့ဝိုင်းအုံလာကြတာမို့
ထယ်ယောင်းခေါင်းတွေမူးနှောက်ကာ ဂျောင်ကုကိုပိုးလျှက်သတိလစ်သွားတော့တယ်။
"တော်သေးတာပေါ့ ထယ်ယောင်းလေးကယ်လို့
မဟုတ်ရင်တော့ kookieအတွက်မတွေးရဲစရာဘဲ~"
"kookieကငယ်ငယ်လေးရှိသေးတာကို
ဘာလို့heatကအစောကြီးလာတာလဲမသိဘူး~"
"မသိတော့ပါဘူးညီမရယ် အရွယ်မရောက်ခင်အပျိုဖြစ်နေပြီ~"
သတိလစ်သွားရာကနေ တိုးတိုး တိုးတိုးကြားနေရတဲ့
မိဘတွေရဲ့စကားသံကြောင့် မျက်လုံးဖွင့်ဖို့ကြိုးစားဘေမဲ့
ဘယ်လိုမှဖွင့်မရ~
*kookie...kookieကိုကာကွယ်ရမယ်~*
"ဟုတ်ပါ့အစ်ကိုရယ် တစ်ယောက်ကစောစောheatလာ
နောက်တစ်ယောက်ကအချိန်လွန်မှဗီဇပေါ်နဲ့
ဟုတ်နေတာဘဲ~"
KAMU SEDANG MEMBACA
~~real life~~{Complete}
Fiksi Penggemarဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
💜2💜
Mulai dari awal
