ေဂ်ာင္ကုကလဲ ထယ္ေယာင္းမွထယ္ေယာင္းျဖစ္သလို
ထယ္ေယာင္းကလဲ ေဂ်ာင္ကုမွေဂ်ာင္ကုျဖစ္ေနေတာ့
မိဘေတြအျမင္ကပ္တာမဆန္း~
"ထယ္ေယာင္းမင္းအရမ္းေခ်ာလာတယ္~"
"ဟုတ္လား~"
"ဟုတ္တယ္ ဒါေဘမဲ့ငါ့ကိုေတာ့မမွီေသးဘူး~"
"ဟားဟားး~ဟုတ္မွာပါေလ မင္းကအေခ်ာဆံုးဘဲကို~"
"ဟဲဟဲ~စကားမစပ္ မင္းဒီေန့ေက်ာင္းမွာဘာေတြသင္ခဲ့ရလဲ~"
"တံေတြးအေၾကာင္း~"
"တံေတြး? ထူးထူးဆန္းဆန္းဟာ~"
"နမ္းတဲ့အခါမွာ ေရာေထြးသြားတဲ့တံေတြးေတြက
Alphaေတြကို တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းအေထာက္အကူျပဳတယ္တဲ့~"
"ပါးမွာနမ္းတာနဲ႔တံေတြးေတြေရာသြားတာကဘာဆိုင္လို႔လဲ~"
"ကေလးနမ္းနည္းမဟုတ္ဘူးေလ လူႀကီးနမ္းနည္းနမ္းမွ
တံေတြးေတြေရာသြားမွာ~"
"လူႀကီးနမ္းနည္းက appaတို႔နမ္းၾကသလိုလား~"
"ဟုတ္တယ္ အဲ့လိုမ်ိဳး~"
"ငါတို႔လဲ လူႀကီးနမ္းနည္းနမ္းၾကည့္ရေအာင္ေလ~"
"ငါလဲစမ္းၾကည့္ခ်င္ေနတာနဲ႔အေတာ္ဘဲ
မင္းအဆင္ေျပလား~"
"ေျပတာေပါ့ ဘာမေျပစရာရိွလဲ~"
"အဲ့တာဆို စမယ္ေနာ္~"
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ထယ္ေယာင္းကေဂ်ာင္ကုမ်က္ႏွာကိုကိုင္ကာ
ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကိုထိကပ္နမ္းၾကည့္ေတာ့
ႏွစ္ေယာက္လံုးက မနမ္းတတ္ၾကတာမို႔ စုပ္လံုးစုပ္ေနသလိုသာ~
"ႁပြတ္စ္...မဟုတ္ေသးပါဘူး ဘယ္လိုနမ္းတာလဲဟ
ငါတို႔နမ္းတာကမုန္႔စားေနသလိုဘဲ~"
"ခနေလး လိုင္းေပၚကေနရွာၾကည့္လိုက္မယ္~"
"အင္းရွာလိုက္ သင္ခန္းစာမွာေတာ့လ်ွာပါသံုးရတယ္ေျပာတာဘဲ~"
"ေအေအ ခနေလး~"
ဒီလိုမ်ိဳး မျဖစ္သင့္တာေတြမျဖစ္ေအာင္
Alphaနဲ႔Omegaကိုေက်ာင္းခြဲထားတာကို
အိမ္နီးခ်င္းသူငယ္ခ်င္းေတျြဖစ္ေနၾကတဲ့ထယ္ေယာင္းနဲ႔ေဂ်ာင္ကုက နမ္းေတာင္နမ္းၾကည့္ေနၾကေသး~
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
