"ေက်ာင္းၿပီးဖို႔ကဘယ္ေလာက္မွမက်န္ေတာ့ဘူးဆိုေတာ့
ဆက္ထားေပးေစခ်င္တာပါ~"
"မရပါဘူးေနာ္ ညီမတို႔ကဘဲနားလည္ေပးပါ~"
ေက်ာင္းၿပီးဖို႔ကဘယ္ေလာက္မွမက်န္ေတာ့ေဘမဲ့
ထယ္ေယာင္းကdominate Alphaဆိုေတာ့
Alphaေက်ာင္းကိုေျပာင္းတက္ရတယ္ေလ~
"မင္းအၾကာႀကီးဖ်ားေနလို႔လြမ္ေနတာပါဆို
အခုေက်ာင္းမတူေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ပိုလို႔လြမ္းရေတာ့မွာေပါ့~"
"ညေနဆိုေတြ့ရမွာဘဲေလ အၾကာႀကီးမလြမ္းရပါဘူး~"
"ဘာလဲမင္းကငါနဲ႔ခြဲရမွာကိုေပ်ာ္ေနတာလား~"
"မဟုတ္ပါဘူးကြာ ဘာလို႔ေပ်ာ္ရမွာလဲ ငါလဲလြမ္းတာဘဲ~"
ႏွစ္ၪီးသားမခြဲႏိုင္မခြာရက္ေတျြဖစ္ေနၾကေဘမဲ့
မခြဲလို႔မရတဲ့အေျခေနမို႔ ႏွစ္ေယာက္ခြဲၿပီး
မတူတဲ့ေက်ာင္းကိုသြားၾကရတယ္။
"ေဂ်ာင္ကု~ထယ္ေယာင္းကအခုထိေနမေကာင္းေသးဘူးလား~"
"ေအးေလ ေက်ာင္းလဲမလာပါဘူး~"
"ငါကလြမ္းေနတာပါဆို မင္းတို႔ကလာေျပာျပန္ၿပီ...အီးးးဟီးး~"
"ဟာ~မငိုနဲ႔ေလ ငါတို႔ကဒီတိုင္းေမးတာကို~"
အတန္းေဖာ္ေတြက ထယ္ေယာင္းေက်ာင္းေျပာင္းတာကိုမသိေသးေတာ့ ဒီတိုင္းေမးလိုက္တာကို
ေဂ်ာင္ကုက ကေလးလိုငိုခ်ပစ္ေတာ့ အကုန္ဝိုင္းေခ်ာ့ရၿပီေပါ့~
"ငါမင္းကိုလြမ္းေနတာ~"
"ငါေရာဘဲ တစ္ေန့လံုးမင္းကိုလြမ္းေနတာ~"
ေက်ာင္းမတူေတာ့ တစ္ေန့လံုးခြဲေနရၿပီး
ညေနေက်ာင္းဆင္းမွေတြ့ၾကရတာမို႔
ႏွစ္ေယာက္သားေျပးဖက္ အလြမ္းသယ္ေနၾကတာမၿပီးေတာ့~
"ကဲ အပိုေတြလုပ္မေနၾကနဲ႔ အဝတ္စားလဲၾက~"
"အဝတ္စားလဲၿပီးရင္ထယ္ေယာင္းအိမ္သြားမွာေနာ္ပါးပါး~"
"ေအးပါ သြား သြား တစ္ခါတည္းေခြၽးမတက္ ေနထားခဲ့~"
"ဟာ~ပါးပါးကလဲ~"
"အျမင္ကပ္လာၿပီတကယ္~"
"ဟုတ္ပါတယ္ဆို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုေပးစားရေတာ့မွာ~"
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
