"ရား!...မင္းရဲ့ဖင္ကေနဘာေတြထြက္ေနတာလဲ~"
ေဂ်ာင္ကုက ထယ္ေယာင္းလက္ကိုေဘာင္းဘီထဲႏိႈက္
သူ႔ရဲ့အေပါက္ကိုကိုင္ေစေတာ့
ခြၽဲက်ိက်ိအရည္ေတြေၾကာင့္ထယ္ေယာင္းလန္႔သြားတာအမွန္~
"ငါ့ကိုကယ္ပါၪီးထယ္ေယာင္း ငါခံရခက္တယ္~"
"ဘယ္သူheatဝင္ေနတာလဲ အနံ႔ေတြကအရမ္းျပင္းေနၿပီ
အႏၲာရယ္မ်ားတယ္~"
"ထယ္...ထယ္ေယာင္း~"
"အိမ္ျပန္ရေအာင္ ဒီအတိုင္းေနလို႔မျဖစ္ဘူး~"
Pheromoneေတြေထာင္းထေနတဲ့ေဂ်ာင္ကုကို
ထယ္ေယာင္းက မႏိုင္တႏိုင္ပိုးၿပီး အိမ္ျပန္ၾကရာ
အျပန္လမ္းမွာ ရေနတဲ့အနံ႔မဟုတ္ဘဲ
တစ္ျခားျပင္းထန္တဲ့အနံ႔ေတြနဲ႔
Alphaသံုးေယာက္ေရာက္လာေလရဲ~
"heatတက္ေနတဲ့omegaေလးဘဲ
ပထမဆံုးheatထင္တယ္~"
"ခဗ်ားတို႔ကဘယ္သူေတြလဲ~"
"မင္းရဲ့သူငယ္ခ်င္းေလးကိုကူညီမယ့္လူေတြေလ~"
"မင္းရဲ့သူငယ္ခ်င္းကိုငါတို႔လက္ထဲထည့္လိုက္~"
"အနားကပ္မလာနဲ႔!"
"ထိေတြ့ေပးပါ တစ္ေယာက္ေယာက္ထိေတြ့ေပးပါ~"
"ငါတို႔ထိေတြ့ေပးမယ္ လိုက္ခဲ့~"
"မထိနဲ႔!"
heatတက္ေနတဲ့ေဂ်ာင္ကုအနား
လူယုတ္မာAlphaေတြက
pheromoneကိုယ္စီနဲ႔ဝိုင္းအံုလာၾကတာမို႔
ထယ္ေယာင္းေခါင္းေတြမူးေနွာက္ကာ ေဂ်ာင္ကုကိုပိုးလ်ွက္သတိလစ္သြားေတာ့တယ္။
"ေတာ္ေသးတာေပါ့ ထယ္ေယာင္းေလးကယ္လို႔
မဟုတ္ရင္ေတာ့ kookieအတြက္မေတြးရဲစရာဘဲ~"
"kookieကငယ္ငယ္ေလးရိွေသးတာကို
ဘာလို႔heatကအေစာႀကီးလာတာလဲမသိဘူး~"
"မသိေတာ့ပါဘူးညီမရယ္ အရြယ္မေရာက္ခင္အပ်ိဳျဖစ္ေနၿပီ~"
သတိလစ္သြားရာကေန တိုးတိုး တိုးတိုးၾကားေနရတဲ့
မိဘေတြရဲ့စကားသံေၾကာင့္ မ်က္လံုးဖြင့္ဖို႔ႀကိဳးစားေဘမဲ့
ဘယ္လိုမွဖြင့္မရ~
*kookie...kookieကိုကာကြယ္ရမယ္~*
"ဟုတ္ပါ့အစ္ကိုရယ္ တစ္ေယာက္ကေစာေစာheatလာ
ေနာက္တစ္ေယာက္ကအခ်ိန္လြန္မွဗီဇေပၚနဲ႔
ဟုတ္ေနတာဘဲ~"
KAMU SEDANG MEMBACA
~~real life~~{Complete}
Fiksi Penggemarဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
💜2💜
Mulai dari awal
