"အင်းပါ~ဆေးလိမ်းပေးမယ်လာ~"
ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုကိုသူ့ပေါင်ပေါ်
မှောက်လျှက်နေခိုင်းထားပြီး ဘောင်းဘီချွတ်ကာ
နီရဲရောင်ကိုင်းနေတဲ့တွင်းပေါက်လေးကိုဆေးလိမ်းပေးတော့
ဒီအပေါက်ကို သူဘယ်လိုများလုပ်ခဲ့တာလဲစဥ်းစားမရ~
"တကယ်လို့ ဆေးကအလုပ်မဖြစ်ဘဲ ငါဗိုက်ကြီးသွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲထယ်ယောင်း~"
"စိတ်မပူပါနဲ့ ငါမင်းကိုတာဝန်ယူမှာပါ~"
"ဒါဘေမဲ့ ငါတို့ကအခုမှ16နှစ်လေ~"
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး အသက်ငယ်သေးလဲလက်ထပ်လို့ရတာဘဲ~"
"အင်းနော်~"
"အခုလောလောဆယ်ငါတို့စိတ်ပူရမှာက
အိမ်ကတွေဆူမှာကိုဘဲ ပြီးတော့အခုချက်ချင်းလာကြိုကြတော့မှာ~"
"ဘာမှတောင်မပျော်ရသေးဘူး~"
"ဒီနားဟိုနားလေးတော့သွားလို့ရပါတယ် အချိန်ရှိသေးတယ်
သွားကြမလား~"
"သွားကြမယ်လေ~"
အဆူခံရတာနဲ့တန်အောင် တည်းခိုခန်းထဲကထွက်ကာ
ရောက်နေတဲ့နေရာကို စပ်စုကြတဲ့ထယ်ယောင်းနဲ့ဂျောင်ကုက
မနေ့ညကကိစ္စကိုတောင်မေ့ချင်ချင်~
"ထယ်ယောင်း ဟိုမှာငါးပေါင်မုန့်~"
"စားမလား~"
"အွန်း...အရသာရှိမယ့်ပုံဘဲ~"
"လမ်းလျှောက်ရတာအဆင်ပြေရဲ့လား ကားကားကြီးဖြစ်နေသလိုဘဲ~"
"အပြေဘူး ဖင်ကနာတယ်ဟ~"
"ဒါဆိုလာ ကျောပေါ်တက်~"
ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုကိုကျောပိုးပေးပြီး
ငါးပေါင်မုန့်ဝယ်ကျွေးကာ
လမ်းလျှောက်ရင်းထွက်လာကြတော့
နှစ်ယောက်လုံးရဲ့မျက်နှာမှာအပြုံးကိုယ်စီနဲ့~
"စားလို့ကောင်းတယ်နော် တကယ်အရသာရှိတယ်~"
"ဟုတ်တယ် ဒီလောက်စားကောင်းမယ်လို့မထင်ထားဘူး~"
"အွန့်~ထပ်စားဦး~"
"အွန်း~ဒီနေ့ မင်းရဲ့ဒုတိယheatမလာသေးဘူးလားဂျောင်ကု~"
"heatမရှိတော့သလိုခံစားရတယ်
လိင်ဆက်ဆံလိုက်လို့ထင်တယ်~"
"ဟုတ်လောက်တယ် Omegaတွေက heatကာလကို
ဆေးသောက်တာထက်Alphaတွေနဲ့ဖြတ်သန်းတာကပိုကောင်းတယ်တဲ့~"
YOU ARE READING
~~real life~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
