Red Roses

Kabanata 47

Kabanata 47

The truth

[ZEPHYRUS, God of the gentle breeze]

Sa bawat pagmulat ng aking mga mata ay nasisilayan ko ang isang napakagandang imahe at ngiti. Para sa karamihan ay hindi siya maganda ngunit sa paningin ko'y napakaganda niya.

I offered my hand to her as I glanced at her. “Come with me, Ammarah, and let me take you to the garden,” she took my hand, and we walked together to the garden.

Her cheeks flushed scarlet as she smiled. “Zephyrus, are you sure you want to let me stay here in the realm of gods and goddesses?” she asked, her hand so soft.

“Yes, I am sure about that,” I replied.

Naaamoy ko na naman ang presensya ni Floriana sa paligid dahil hindi naman magiging gano'n kahalimuyak ang paligid kung wala siya na umaaligi-aligi sa paligid namin.

“Ang hahalimuyak naman ng mga bulaklak.” Komento niya kaya pinilit ko na lang na ngumiti hanggang sa namataan ko sa 'di kalayuan si Floriana.

Umakto akong hindi ko siya nakita. “Oo, at ang ganda pa ng aking natatanaw,” binigyan ko siya ng matamis na ngiti.

Nang makarating na kami sa hardin ay nagulat siya sa ganda nito dahil naroon ang iba't-ibang uri ng mga matitingkad at magagandang bulaklak.

Sagana pa sa prutas ang mga puno sa paligid kung saan ay puwede siyang mamitas ng kaniyang kakainin basta may pahintulot lamang ito sa isang diyos na tulad ko.

Sorry for ignoring you Floriana. I may want to give you a chance, but the risks, and my heart, still belong to someone.

Time, months, years, and decades may pass, but my heart still holds longing for her. My heart still holds a promise that will never turn into the sweetest lies.

“Zephyrus, sino hinahanap mo?” Bigla niyang tanong kaya napatingin ako sa kaniya. “Kanina ka pa lingon ng lingon sa paligid,” turan niya.

“Wala, nagagandahan lang ako sa paligid.” Tugon ko kaya nagkibit-balikat na lang siya.

“Ano ang mayroon sa maliit na pulang labasan na nandoon?” She pointed to the small red gate made of metal.

Binalingan niya ako. “Wala naman pero mas mabuti kung huwag mo na lang galawin,” pagpapahayag ko.

“I was curious,” she mumbled.

“Don't feed your curiosity that will lead you to something not good,” I warned her.

Hindi maalis sa kaniyang paningin doon sa direksyon ng  maliit na pulang bagay na iyon. Sinusubukan kong ibaling ang atensyon niya sa ibang bagay upang hindi na pa dumako ang paningin nito doon.

Naglibot-libot na lang kami sa paligid ng hardin ngunit si Floriana ay nanatili pa ring nakabantay sa bawat galaw namin. Nakatingin lang siya sa malayuan at kitang-kita sa kaniyang mga mata kung pa'no siya nasasaktan sa bawat tingin niya.

She knelt down to smell the flowers, and she even let the beautiful orange butterfly rest on her finger.

“I loved butterflies even when I was a kid, and my father told me that they symbolize freedom. But others said there are things that butterflies symbolize rather than what my father said,” she recalled the memory she had when she was still with her father.