Red Roses

Kabanata 4

Kabanata 4

Ang hiwaga

[ARIC CHARLES]

Sa aming paglalakbay, marami kaming natuklasan sa aming sarili, bagamat may ilang bahagi pa ng aming mga kapangyarihan at kakayahan na hindi pa namin natutuklasan.

Hindi maipagkakaila ang kakaibang ganda ng kanyang anyo, lalo na ang kulay-rosas na labi, buhok na katulad ng kagandahan ng kalikasan, at mga mata na berdeng emerald, na nagdadagdag ng kasaysayan sa kanyang kagandahan.

"Nakakamangha ang kanyang taglay na ganda bilang binibini ng kalikasan," ang aking komento habang masigasig na pinagmamasdan siya.

Hindi ko napigilang humanga sa kanyang kagandahan, parang ako'y inaakit o binibihag ng kanyang kasaysayang ganda tuwing bumabalik ang aking mga mata sa kanya.

Siya ay may pambihirang lakas, samantalang ako'y may mahika, ngunit marami pa kaming matutuklasan sa aming mga kapangyarihan at kakayahan.

Magkakakilala kami mula pa noong bata pa kami. Ngunit sa paglipas ng panahon, magiging kami kaya sa hinaharap?

Nag-eensayo siya sa pagsasanay ng kanyang kapangyarihan, mula sa mabilis na pag-usbong ng mga puno hanggang sa paglago ng mga halaman. Sa bawat galaw, ipinapamalas niya ang kanyang natatanging galing – ang kakayahang kontrolin ang pag-unlad ng halaman at puno, isang kasanayan na nagbibigay daan sa kanya na ipalibot ang mga ito sa katawan ng isang tao o kalaban tulad ng tali.

Napahanga ako nang makita ko siyang itaas ang lupa at ugat mula dito.

“Once a dragon of nature soared in the realm,” umikot siya, sumusunod ang kanyang mga kamay sa galaw ng katawan niya. “calling the monsters hidden in this present dimension...” Kinakanta niya ito, at tinatawag na incantation, ang maganda niyang boses ay napakatindi, at napakahipnotiko ng tunog na ito kapag hindi mo napigilang pakinggan. “appear in front of me!” sigaw niya sa huling mga kataga, sabay sa paglitaw ng isang dragon na kasing kulay ng kalikasan, ang katawan nito ay parang lupa at damo.

Napatayo at natigilan ako sa kalituhan, taimtim na iniobserbahan ang paglitaw ng dragon. Ang mahaba niyang berdeng buhok ay tila isinasayaw ng hangin, habang ang buong pagkatao niya ay nababalot ng berdeng mahika. Ang mga mata niya, na may kakaibang ilaw ay kulay berde. Ang dragon na lumitaw ay mistulang bahagi ng kalikasan, tila may halamang damo na kasama sa anyo ng kanyang katawan.

I clapped for her. “You're amazing, Seraphina!” I complimented her.

She slowly turned her attention to face me. “Thanks!” She thanked me for the compliment. “Why don't you show me your incredible power too as a wizard?” She's trying to encourage me to showcase my abilities and magic.

I blushed, contemplating for a moment. “Maybe, next time?” I responded, feeling a bit embarrassed.

She chuckled. “Alright, you're still shy.” She teased.

“Hindi naman,” depensa ko naman.

Tinitigan niya ako sa mata. Damn! I couldn't resist her. “Huwag mo nga akong titigan ng ganyan,” I warned her, pero natawa lang siya.

Tumalikod na siya, saktong aalis na sana, ngunit hinawakan ko ang kamay niya. “Seraphina,” nilingon niya ako. “I-I need to tell you something,” I stuttered. Damn, I couldn't resist these feelings anymore. She has a strong effect on me, like something I couldn't explain. These feelings of mine are unexplainable, suddenly popping up in my chest.