The Lunatic Psychopath

Kabanata XXX

Chapter 30: The Killer and The Psycho

**

''Sapphire, p-please. Pakawalan mo na ako'' hagulgol ko sa iyak at pagmamakaawa. 

Wala akong maisip na rason kung bakit kailangan gawin sa akin 'to ni Sapphire. I never once thought she'll end up doing this to me. All I thought she's a good friend. Wala naman akong naging problema o kaming dalawa sa isa't isa. Okay naman kami noong huli naming kita sa Competition ng Archery. Tapos ganito malalaman ko ngayon? She wants to kill me without hesitations looking in those eyes.

Madilim ang palagid at maraming puno. Ang headlight lang ng kotse ang nagbibigay liwanag dito. Hindi ko alam kung nasaan ba kami ngayon pero isa lang ang nakikita't nasisiguro ko. Dinala niya ako sa isang gubat. Walang kahit anong bahay na nakikita. Wala ding sasakyan na dumadaan kaya hindi ko alam kung saan ba ako pwede makahingi ng tulog. 

''I'm sorry darling. Gustohin ko man pero hindi pwede. I'd rather watch you slowly dying in my bare hands than seeing you crying like this'' nakakahindak itong tumawa habang pinapaikot ang baril sa isang daliri. ''Honestly, this isn't my plan. You were kind to me and it's making me guilty at some point na kailangan kang mamatay sa kamay ko. But things are changing. And this how your faith changed.''

Pilit kong tinatanggal ang taling nakagapos sa aking kamay. Ilang beses ko ding tinangkang kunin ang phone ko sa bulsa pero hindi ko magawa. I'm getting weaker every minute. Nasa hita ko parin ang kutsilyong nakabaon kaya ramdam ko din ang pamamanhid ng paa ko. 

''Ano bang ginawa ko sa 'yo para gawin mo sa akin 'to? Kung meron man, humihingi ako ng tawad. Just please, sapphire. Pakawalan mo na ako. Hindi kita isusumbong sa kahit kanino. Wala akong sasabihin... so, pleasee'' 

Umupo siya sa tabi ko. Parang nag iisip ang mukha niyang tinignan ako. ''Kabayaran mo 'to dahil inagaw mo ang taong gusto ko. You're right, pwede kitang pakawalan ngayon. Okay, sige papakawalan kita'' hinawakan niya ang kutsilyong nakabaon sa akin. Mas lumakas ang daing ko nang pwersa niya itong hinugot at sunod ibinaon 'yon sa aking tagiliran at muling hinugot. ''How does it feel? Does it hurts the shit of it? That's what I fucking feel for over a months Lizzy!''

Tagaktak ang pawis ko sa noo. At sa bawat tulo non ay kasabay din ang patuloy na pagtulo ng dugo sa aking tiyan. Kailangan ko tatagan ang sarili ko para mabuhay. Sa bawat galaw na ginagawa ko, mas nararamdaman ko lang ang sakit. 

''S-sapphire, stop it now please. I know you're a good-- ahh.. person. I know that. Please, stop this now'' I constantly pleaded. My throat kept gulping so hard as I was enduring the pain of my stabbed wounds.