The Lunatic Psychopath

Kabanata XX

Chapter 20: At The White House, with cookies (2)

**

Nakabusangot ang mukha kong inaayos ang alam ko namang nakaayos na kama. Wala lang, trip ko lang ayosin ulit kahit hindi naman magulo. Sa tingin ko nga pang apat na ayos ko na 'to e. Hanggang ngayon, nasa isip ko parin yung landian scenario ng dalawa sa hapag. Parang litrato na ang hirap tanggalin sa utak ko.

Like, hello? Nandito ako oh, talagang in front of my garlic fried rice?

Mga walang respeto sa singl—

"Puday na single!" gulat kong sigaw. Bigla nalang kasing pumasok si Miss Fuentero dito sa kwarto na nakapamewang.

"Ano, nakahanap kana ng signal mo?" panimulang tanong niya. Ewan ko ba diyan sa professor ko, magtatanong nalang kailangan pa nakataas ang isang kilay.

"Sinubukan ko na. Naubos lang pasensya ko." irap ko na ikinakunot ng noo niya. Giving me the look of like 'what attitude I am giving to her'

"Did you just rolled your eyes on me, Ortega?" hindi makapaniwalang tanong niya.

"No professor. Baka namalik mata ka lang" pag de-deny ko saka tumalikod. Kunwaring inaayos ang unan.

Dinig ko ang bawat hakbang na ginagawa niya and I know she's walking where I am standing right now. Pigil ang hininga ko sa bawat tunog na 'yon, until I felt her hand holding my elbow, making me face her and there, she's looking at me with her usual emotionless yet bright green eyes. I can't stand it so I immediately looked away dahil para na naman akong nakukuryente ng mga titig niya.

"Are you mad or something?" may halong pagaalala ang boses nito.

"Why would I? Ano ba ikakagalit ko kung wala namang rason." I said, still not looking at her.

"Then why are acting like that? And why in the hell are you fixing the bed when it's already fixed? Are you taking drugs?" nanlaki ang mata kong tinignan siya. Pinagsasabi nito!

"Ang judgemental niyo naman! Hindi ba pwedeng ayoko lang maka distorbo sa loving loving niyong dalawa ng boyfriend mo?" depensa ko sa sinabi niya.

"You're not a disturb. To be honest, he wants to know you. You're just a being brat." she hissed. "Do you think I wouldn't notice? It's too obvious Ortega. He's a good person."

"And he's your boyfriend. Uuwi nalang po ako Professor. Ayoko talaga maka distorbo." kumalas ako sa pagkakahawak niya at tatalikuran na sana siya. Sa pagkakataong ito, ang kamay ko naman ang hinawakan niya.

"You're not going home. Not yet and not now. I told you already that we'll stay here for more few days." she stated. "You'll stay with me. That's our deal, remember?."