"FALL INLOVE WITH LAZY MAFIA WEARING A MASK"

CHAPTER 62

"FALL INLOVE WITH MAFIA WEARING A MASK"

Part 62

"Hon, ano bang problema mo?" Timpi kong sabi.

"Ikaw, Ikaw yung problema ko! Nakakainis yung mukha mo!" Sigaw n'ya.

"Naiinis ka? Maybe you forget I'm wearing a mask." Seryoso kong sabi.

"Bakit hindi koba nakita yung mukha mo?" Inis nitong sabi.

"Ohh I see, napapangitan karin sa akin." May pagka malungkot kong wika. Kaya hindi ako nag tatanggal nang maskara kasi natatakot nadin akong husgahan nang buong mundo, natatakot akong makarinig nang compliment.

Bata palang ako ang laki na nang insecure ko sa sarili dahil ang taba-taba ko hindi na nga ako maka lakad nang maayos dahil sa sobrang laki ko. Kaya nung nabaliw ako nagustuhan ko yung pinakita ni mom na maskara, agad tumatak sa akin non na pag nag suot ako nang maskara wala nang mang aapi. Simula din non ayokong nakakakita nang  salamin sa loob nang kwarto ko.

Pinag kamalan pa nga akong ampon kasi ang layo nang katawan ko sa mga pamilya ko lalo na sa Kapatid ko kaya natatakot akong tumingin sa salamin kasi bawat tingin sa salamin nakaka alala ako nang mga masasakit na alala dagdag pa nung na kidnapped ako, na troma ako sa nangyari sa akin kaya tumatak lagi sa utak ko na ayoko sa mga pwede akong makita.

"Wala paring bago yung nuon at ngayon, pumayat lang ako." Wala sa wisyo kong sabi.

"Adi, wala naman akong sinabing ganon, sorry po." Na gui-guilty nitong wika.

Ngumiti naman ako nang peke. "It's okay, tanggap ko narin naman." Maka hulugan kong sabi na ikina taka n'ya.

"Huh? Anong sinasabi mo, adi." Taka nitong sabi habang naka hawak sa kamay ko.

"Nothing," maikli kong turan habang pinapakalma ang sarili dahil piling ko umaatake nanaman ang sakit kong baliw.

"Adi, sorry talaga hindi ko sadyang sabihin 'yon, ang pogi mo kaya sobra." Paliwanag n'ya.

"Oo na po, sige na tuloy muna yung kinakain mo." Pag iiba ko nang usapan.

"Ayoko nga nito!" Naiinis nanaman nitong sabi kaya napa hinga nalang ako nang malalim.

"Okay na tayo kanina eh." Maktol ko.

"Ehh basta gusto ko yung sayo."

"Ayoko, pero kung ito pwede naman." Sabay turo ko sa alaga ko.

Hinampas naman n'ya ako. "Adi, seryoso ako!" Giit nitong wika.

"Haystt, ohh plit na tayo, kahit ayoko!" Sabay pinag palit yung plato.

"Ayoko na pala sa'yo na 'yan, nag bago na isip ko." Sabi nito sabay pinag palit ulit yung plato,  hindi naman mapinta yung expression ko dahil sa inaasal n'ya. Tangina!.

"Ang gulo nang utak mo! Palit na nga tayo, hindi naman ako galit " pigil na hindi sumigaw, sabay pinag palit ulit yung plato.

Pinalit naman n'ya ulit yung plato. "Ayoko na nga, thank you nalang sa lahat." Sabay nguso nito.

"Ewan ko sa'yo! Pa iba-iba yung isip." Sabay subo nang cake.

"Bakit mo kinain, hindi mo talaga ako pinilit?!" Inis nitong sabi.

Napatigil naman ako sa pag nguya. "Tangina, hon, kanina pinilit kita nang ilang beses tapos ngayon, Arghhh!" Sigaw ko at nag pipigil akong hindi aya masaktan

"Tskkk, hindi mo talaga ako mahal, okay lang." Pag tatampo nito. Tanginang buhay 'to ang gulo nya nakakainia nmn! .

TO BE CONTINUED............

JUST COMMENT ABOUT MY STORY FOR MORE UPDATES