SON NEFESİME KADAR

EK BÖLÜM 1

''Umut, Aylin'e garajda ki arabalardan birini ver. Sonrasında da bir araba ayarlarsın sürekli kullanabileceği''

''Bulut amca...'' İtiraz dahi etmesine fırsat vermeden elini kaldırarak susturdu.

''Aylinciğim, bu konuda itiraz duymak istemiyorum. Bu tarz şeylerin lafını bile yapılması hoşuma gitmiyor." Bulut'un sözleriyle, Aylin olumlu anlamda kafasını sallayarak itiraz etmedi. Kendi arabası evin önünde kalmıştı ve onu alma şansı yoktu. Hoş zaten o arabayı ailesi almıştı, o yüzden istemiyordu.

''Hadi Aylin çıkalım biz, derse geç kalmayalım'' Aylin başıyla onaylayarak ayaklandığında hızlı bir şekilde yukarıya çıkarak ceketini aldı. Odadan çıktığında Sahra'yla göz geldiğinde gülümseyerek yaklaştı.

''Bir şey mi oldu Sahra teyze?''

''Kartını vermeyi unutmuşum'' Sahra'nın uzattığı kartı aldığında kaşları otomatik olarak çatıldı. ''Bu benim kartım değilki''

''Senin kartın canım, bütün harcamalarını nakit ihtiyacını bu karttan harcaya bilirsin'' Aylin şaşkınlıkla bakarken, tam olarak ne söyleyeceğini bilemedi.

''Sahra teyze yapmayın lütfen, ben böyle bir şey istemiyorum''

''Aylin, kızım sen bizi benimsemek istiyor musun? Yani bu aileye tam olarak dahil olmak istiyor musun?''

''Tabiki istiyorum.'' Bu gerçekti. Her şeyden bağımsız, gerçekten bu aileyi seviyordu, çok seviyordu.

''O zaman bizim olan her şeyde senin kızım. Sana ne dedim ben, Umut'tan bağımsız olarak sen bizim kızımızsın. İki gün sonra bir şey olsa ayrılsanız Allah korusun, yine öyle kalacaksın, hiçbir şey değişmeyecek. Bu yüzden çekinmeni istemiyorum, Rüya bu evde nasılsa sende aynı şekilde ol istiyorum.'' Aylin bir şey söylemeden kartı alırken, Sahra gülümseyerek saçlarını okşadı. Normal şartlarda bunu Umut vermiş olsaydı kabul etmez hatta çıkışabilirdi, Umut'ta bunu bildiği için kendisi vermemişti muhtemelen. Ancak karşısında, kızıymış gibi yaklaşan bir kadın varken onu kıramazdı.

"Aaa napıyorsunuz bakalım gelin kaynana?" Rüya annesinin yanağını öpüp yandan ona sarılırken, Sahra bir kolunu da Aylin'in omuzuna atarak ikisininde saçlarına öpücükler kondurdu.

"Kaynana mıyım ben? Ay hiç yakışmadı Rüya."

"Çıtır kaynanasın sen. Hadi çıkalım artık biz, görüşürüz akşama" Rüya annesinin yanağını öperken, Aylin de dayanamayıp öptü kadının yanağını. O kadar sıcacık ve güzel bir kadındı ki, gerçekten hayran kalmıştı ona.

"Tamam hadi dikkatli gidin." Rüya ve Aylin evden ayrılırken, Rüya arabasına doğru yürüyerek Aylin'e baktı. ''Yarış yapalım mı?''

''Senin nasıl bir hız tutkunu olduğunu çok iyi biliyorum, hiç öyle bir niyetim yok. Arkandan geliyorum ben senin.''

Rüya arabaya binip yola koyulduğunda, yabancı pop bir müzik açarak gaza bastı. Araba kullanmak hobi gibi bir şeydi kendisi için, aşırı derecede keyif alıyordu bundan. Ormanlık alandan ilerlerlerken önlerine çıkan bir arabayla aniden frene bastı. Torpido da duran silahını alarak montunun cebine soktu elini ve indi arabadan. İçinden üç tane adam çıktığında, Aylin de arkasından gelerek endişeli bir ses tonuyla ''Rüya?'' dedi.

''Kimsiniz ve hangi cüretle benim yolumu kesiyorsunuz?''

''Atıf Kara ben. Çok sevgili abini bir konuda uyarmam gerekiyordu ve onu uyarmanın en iyi yolunun senden ve müstakbel eşinden geçeğini düşündüm.'' Rüya silahını aniden doğrulttuğunda arkada ki iki adamda doğrulttu. ''Benim uyarı yöntemlerim biraz daha farklı ama. Yolumdan çekilmezsen, sıkarım. Bir saniye bile düşünmem''