+18 sahneler vardır. Yetişkin içeriklidir.
Adamın gözleri kararırken, Sahra bir adım geriledi. Bulut'un kesinlikle insanları bakışlarıyla sindire bilme özelliği vardı. Ne yapabilirdi? Mecburdu içindekileri söylemeye ve sormaya. Ölüm korkusu her şey...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
SON NEFESİME KADAR
76.BÖLÜM
Hızlı bir şekilde eve girerken salona girer girmez annesinin rahat bir şekilde oturduğunu gördü. "Anne ne yaptın sen? Umut'u şikayet etmek ne! Üstelik beni zorla alıkoymaktan suç duyurusunda bulunmuşsun. İyi misin sen!"
Apar topar emniyete gitmişlerdi orada ifade vermişti ve sonucu bekleyemeden eve gelmişti. "O aileyle görüşmeyeceksin Aylin."
"Ne sanıyorsun? Gerçekten şikayet ettiğin için o aileden herhangi birinin hapse gireceğini mi!"
"Girmeyeceklerini biliyorum, ben ne yaparsam yapayım onların kolay kolay içeriye girmeyeceklerinin farkındayım kızım. Ama uğraşırım, sonucu ne olursa olsun sonuna kadar uğraşırım, rahat bırakmam onları. Ha muhtemelen tetikçilerinden birisine beni öldürttürler mesele kapanır, bu sayede seni tamamen kurtarmış olurum onlardan"
O kadar katı ve o kadar duygusuz konuşuyordu ki, hoş annesi hep böyle değil miydi zaten? "Anne sen iyi misin ya? Rüya sadece benim arkadaşım, bir bağım yok onlarla. Bu durumu nasıl bu raddeye getire bilirsin?''
"Sen beni aptal mı sanıyorsun? Ben o gün o adamın arabasına binerken gördüm seni Aylin. Aranda bir şey var değil mi? O yüzden evlerine aldılar seni. Sen neye bulaştığının farkında mısın? Nasıl bir ailenin oğluyla yakınlaştığının farkında mısın sen? Senin adalete olan inancına, etik değerlerine ne oldu?"
Değerler, adalet, bu gibi sözler o kadar yakışmıyordu ki annesine. O kadar içi boş kalıyordu ki. Yüzünde küçümseyici bir bakışla annesinin gözlerinin içine baktı. Onun adalet anlayışıyla kendi adalet anlayışı asla uymuyordu.
"Senin etik değerlerine ne oldu anne? Babamı şikayet ettin mi? Bu adam rüşvet yiyor dedin mi? Kanıtlarını sundun mu? Meslekten atılması için gerekli mercilere başvuru yaptın mı!"
Annesi bakışlarını kaçırırken, ayağa kalkarak tam karşısına dikildi. "Bu mesele babanla benim aramda, bizim bir itibarımız..."
"İtibar? Pardon ama hangi itibar tam olarak? Senin adaletin, senin etik anlayışından daha mı önemli itibarın? Elbette önemli. Senin için her şeyden daha önemli nasıl göründüğün''
''Aylin...''
'' Bak o aileyle uğraşmanı istemiyorum, bu işin sonunda emin ol onlar zararlı çıkmaz çünkü. Anladın mı beni? Bırak uğraşma daha fazla''
Arslan ailesi kendisine evlerini açmıştı, çok iyi davranmışlardı. Gerçek aile nasıl olunur aslında onlardan görmüştü. Aralarında ki muhabbet, sevgi dili, birbirlerine olan bağlılıkları karşısında onların başına kötü bir şey gelsin istemiyordu. Elbette gelmezdi ancak bir şekilde uğraşılsın da istemiyordu.
"Biliyorum. Diyorum ya işte en fazla gelir öldürürler. Ben seni o aileye yem etmem, etmeyeceğim. Uğraşmamı istemiyorsan eğer eve döneceksin ve o aileyle ilişkini keseceksin"
