SON NEFESİME KADAR

5.BÖLÜM

Düşelim mi bu gece aynı rüyaya?
İster misin kokuna sarılayım biraz?
Uzaktan....

5.BÖLÜM

Yeni güne iskelede ki mekana giderek başlamıştı Sahra. Bir sürü siyah giyimli adam, önünde el pençe divan olmuşlardı. Bir çok insan da ziyarete gelmişti. Dost kimdi? Düşman kimdi bilmiyordu. Ama herkese karşı politik yaklaşarak, ne çok yakın ne de çok uzak durmuştu. Asıl merak ettiği ise Soner beydi. Sonuçta, Mete Demiral'ı öldürdüğünü kabul ediyordu ve artık onun bir kızı olduğunu da biliyordu. Onunla iskelede buluşmak için adamlarını aracı ederek görüşmek istediğini söylemişti.  Aksi halde onu zorla alıkoya bilirdi, buna hakkı vardı. Sonuçta babasını öldüren adam olarak biliyordu herkes. Yine de şu anlık başını belaya almak gibi bir niyeti yoktu. Arkasının sağlam olduğunu duymuştu sonuçta.

Yüksek bel krem tonlarında ki eteğinin içine vizon rengi boğazlı bir kazak giyinmişti, yine üzerine krem tonlarında ki botlarını geçirip,siyah ekose desen kabanını giyindikten sonra Soner ile buluşmak için evden çıktı. İskelede onunla buluştuğunda, adamın sol elinde ki işaret parmağının olmadığını gördü.

''Umarım beni öldürmek için burada değilsinizdir Sahra hanım.Bunun sonuçlarını adamlarınız ve çevrenizdekilerin anlattığını düşünüyorum''

Adamın baştan aşağı kendisini süzmesiyle, rahatsız olmuş bir ifadeyle ''Gözlerini oyarak öldürmek iyi bir fikir olabilir''  dedi. Adamın gülümsemesi genişlerken,Sahra'nın söyledikleri hoşuna gitmiş gibiydi.

''Sizin yerinizde olsam,bu kurtlar sofrasından koşarak uzaklaşırım. Bu tarz işler pek size göre değil. Güzelliğinize yazık olacak''

Bazı insanlara tahammülü yoktu hayatta. Ve bunlardan birisi şimdiden Soner olmuştu. Adamın, gülüşünden, bakışından şerefsizlik akar mıydı? Onun her yerinden akıyordu.

''Şu anda seni öldürmememin sebebi, babamın katilinin sen olmadığını biliyor olmam'' Soner'in sadece bir piyon olduğunu biliyordu. Ama şu ifadeye bakılırsa, ondan kolay kolay bir şey öğrenemeyeceğini de biliyordu.

''Senli benli olmak hoşuma gitti.''

Sahra ciddiye alınmadığının farkındaydı,bu yüzden onun dilinden konuşması gerekiyordu. Hiç kimse kendisini küçümseyemezdi,buna izin vermeyecekti. ''Bundan sonra başka biriyle çalışmaya karar verdim. Bütün bu istihbaratı sağlayacak başka kişiyi de  biliyorum.Sertaç Karagün de bu işte fazlasıyla iyi.''

Adamın yüzü ciddileşirken, Sahra keyifle gülümsedi. ''Sertaç işinde pek iyi sayılmaz...''

''Bu işi Sertaça verirsem eğer, yüklü miktarda para kaybedeceksin. Ki Sertaç'la çalışan masada iki kişi var ve gayet memnun olduklarını duydum. Senin arkan daha sağlam, daha güvenilir olabilirsin. Ancak babamın katili olduğunu söyleyen bir adamla iş yapmam değil mi? Çevremde ki dostlarıma aynı şekilde bunu ileteceğim. Onların da seninle çalışmaması için elimden geleni yapacağım''

Hangi dostlarına iletecekti acaba? Bildiğin sallıyordu. Ama işe yaramışa da benziyordu.

''Kafana göre işi birinden alıp başka birisine veremezsin. Belli bir akış var, anlaşma var. Ayarlanmış işler var!"

Gerçekten hayretler içinde bakıyordu Sahra. Babasını öldürdüğünü orada burada konuşuyordu ancak iş yaptırdığı için bir de bozuluyor muydu? Nasıl manyakların  içine düşmüştü ki?

''Hepsini iptal ediyorum! Babamın katili olduğunu söyleyen bir adamla iş yapmak istemediğim için, aksayan bazı durumları insanların mazur göreceğine eminim"