+18 sahneler vardır. Yetişkin içeriklidir.
Adamın gözleri kararırken, Sahra bir adım geriledi. Bulut'un kesinlikle insanları bakışlarıyla sindire bilme özelliği vardı. Ne yapabilirdi? Mecburdu içindekileri söylemeye ve sormaya. Ölüm korkusu her şey...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
SELAAAMMM. ARA YORUMLARINIZI GENEL YORUMLARINIZI BEKLİYORUM BÖLÜM SONU GÖRÜŞELİM İYİ OKUMALAR.
SON NEFESİME KADAR
74.BÖLÜM
Yutkunarak başını usulca sağa doğru çıkarttığında, adamın gülerek silahı doğrulttuğunu gördü. "Büyük adam Umut Arslan, harbi büyüksün, babanda büyük. Şu anda seni öldürsem tüm ailemi yok ederler. Her şeyimi elimden alırlar. Ama sana olan nefretimden galiba hiçbir şeyi gözüm görmüyor olabilir" Adam sırıtıyordu ancak Umut asla gerilmiyordu. Değişik bir şekilde kendisi de korkmuyordu, hiç olmadığı kadar da güvende hissediyordu.
"Bu meseleyi aramızda halledelim Kılıç. Kız gitsin."
"Tabi tabi yenge gitsin zaten. Benim onunla işim yok, son kez bir vedalaşın yazık şimdi bir daha göremeyecek seni."
Umut dönerek elinde ki anahtar arabasını eline tutuşturdu ve dik gözlerle baktı. "Araba kullanmayı biliyorsun"
"Biliyorum" dediğinde soğukkanlı olmaya çalışıyordu. "Arabaya biniyorsun ve arkana dahi bakmadan gidiyorsun buradan tamam mı?"
"Seni öldürecek Umut"
"Az önce helvamı yediğine göre çoktan sorun etmezsin bence bunu." Göz kırparak gülümsediğinde, şaşkınlıkla adamın yüzüne baktı. Cidden bu adam delinin tekiydi. Hiç mi bir şey onu etkilemezdi?
"Daha seni hapise tıktıracağım için ölmene izin veremem." Ona ayak uydursa da bırakıp gitmek istemiyordu. Umur herkesi her şeyi alt edermiş gibi de geliyordu ancak karşısında ki adamın da tek kurşuna bakardı.
"Ama hadi Arslan, hadi ama bak avucum kaşınıyor. Yarın öğlen namazına yetişmen lazım"
Adamın uyarmasıyla, Umut biraz daha yaklaşarak usulca yanağını okşadı. Neden böyle hissediyordu bilmiyordu ama Umut'u burada tek bırakmak istemiyordu. Muhtemelen bu adamı tek eliyle alt ederdi ama yine de istemiyordu. İ
"Hadi Aylin gitmen gerekiyor artık"
Elini beline yerleştirip yürütmeye başladıklarında, arabanın kapısını açarak bindirdi. "Polisi arayacağım. Kimse kimseye böyle sokak ortasında silah çekemez."
"Hiçbir şey yapmıyorsun. Sadece evine gidiyorsun tamam mı?"
"Umut..."
"Aylin tamam mı dedim?"
Bıkkın bir ifadeyle "Tamam." dedikten sonra arabanın kapısını kapattı. Yola koyulduğunda seri bir şekilde sağa dönerek gülümsedi. Umut'u orada öyle bırakamazdı. Tekrardan sağa ve sonra tekrardan sağa dönerek az önce döndüğü sokağa tekrar gelerek farları kapattı. Adam hala Umut'un karşısındaydı, bir şeyler söylüyor gibiydi ama hala yolda olması işine geliyordu. Gazı köklediğinde asla frene basmadı, tam adamın dibine gelip frene bastığında hafifçe ona çarptı ve sağa kırarak biraz daha gidip frene bastı. Aynadan baktığında, Umut'un adamı kontrol ettiğini gördü. Ardından ön koltuğa bindiği an hiç durmadan gaza bastı. "Öldü mü!" diye bağırdı nefesini kontrol etmeye çalışarak.
