+18 sahneler vardır. Yetişkin içeriklidir.
Adamın gözleri kararırken, Sahra bir adım geriledi. Bulut'un kesinlikle insanları bakışlarıyla sindire bilme özelliği vardı. Ne yapabilirdi? Mecburdu içindekileri söylemeye ve sormaya. Ölüm korkusu her şey...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Selam yeni bölüm sizlerle.
Vote sınırı geçince bölümü atayım dedim. 80 yorum 80 vote sınır olsun .
35.BÖLÜM
"Çok özledim seni" dedi Leyla içini çekerek.
" Kokunu alamadığım her gün ölüm gibiydi" dedi Kağan onun yanaklarında gezdirerek dudaklarını. Leyla'yı yıllarca beklemişti ve beklemenin, uzak durmanın ne demek olduğunu biliyordu. Onun sevgisini, aşkını hissettikten sonra bu o kadar yakıcı bir hal almıştı ki, yıllarca bekleyen adamdan eser kalmamıştı. Ama Leyla için çok daha yeni bir mevzuydu bu. O hiçbir zaman böyle bir şey yaşamamıştı ve bunun acısıyla yaşamak kolay gelmiyordu.
"Gel bitanem" diyerek elinden tutup koltuğa oturduğunda, Leyla'yı da dizlerine oturtarak bir elini bacağına koydu ve diğer elini beline sardı sıkıca.
"Zayıflamışsın sen. Yemek yemiyor musun?" diye sordu hoşuna gitmeyen bir ses tonuyla.
"Sende uyumuyorsun pek anlaşılan. Gözlerinim altı morarmış" diyerek parmaklarını onun gözlerinin altında gezdirerek sakallarına dudaklarını bastırdı. Muhtemelen yüzüne batan sakallar kızarmasına sebep olacaktı çünkü aşırı beyaz bir teni vardı. Ama umurunda değildi.
"Kendini üzmeni istemiyorum Leyla. Biliyorum bu senin için çok yeni bir durum, daha önce hiç yaşamadığın bir şey. Ama sen acı çekersen ben iyi olmam. Bak bizim birbirimizle ilgili bir problemimiz olmadıktan sonra, biz birbirimizi sevdikten sonra başka şeylere takılıp canını sıkmanı istemiyorum. Lütfen bunu kendine yapma, bana da yapma"
"Abim çok öfkeli Kağan. Yani günlerdir yüzüme bile bakmıyor, aynı sofrada yemek yiyemez olduk. Biliyorum ben onun bu halini. İçine kapandı ve hepimize tavır aldı. Sahra'yla bile konuşmuyor sen düşün"
Kağan usulca kızın sırtını okşarken, kaşının kenarına bir öpücük kondurarak sarı saçlarını omuzlarından arkaya doğru ittirdi. " Sadece biraz zamana ihtiyacı var. Bizim birbirimizden vazgeçmediğimizi görünce, bütün bunların gereksiz olduğunu anlayacak güzelim. Kafana takıp kendine dert etme. Söz veriyorum hepsi geçecek"
