Lost memories[vkook]

Part 10: ...فقط به خاطر

دو روز بعد، وقتی داشتم تو اتاقم نقاشی میکشیدم، تهیونگ اومد و قبول کرد بچه دار شیم.

-فقط به شرط اینکه، تمام کاراش با تو باشه. من حوصله بچه داری ندارم.

سریع قبول کردم و تهیونگ رو خواستم بغل کنم که مانعم شد. هیچوقت نمیزاشت بغلش کنم.

-دیگه خودتو لوس نکن.

.
.
.

کاراشو انجام دادیم و قرار شد تا نه ماه دیگه، ما بچه های خودمون رو با همون روش رحم اجاره ای داشته باشیم. آخ، از طرفی خوشحال بودم که زن نیستم و نیاز نیست خودم نه ماه بچه رو حمل کنم، از طرفی هم دلم میخواست بچه رو خودم به دنیا بیارم و این خیلی عجیب بود.

اونا دو تا دوقلوی پسر بودن.

_امروز نوبت کیه ظرفا رو بشوره؟

*جونگ کوک !!!

+چی؟ من؟ مگه امروز چهار شنبه اس؟

×نه پس، میخوای بدم همسایه بیاد؟ دِ برو دیگه.

آهی کشیدم و بلند شدم. آخه کی رو دیدید با خوشحالی بره ظرف شستن؟ اونم بعد از یه روز کاریه خسته کننده.

وقتی ظرفا رو شستم، از آشپزخونه زدم بیرون. تهیونگ و جیمین هیونگ حسابی داشتن باهم میخندیدن. لبخندی زدم و کنار تهیونگ نشستم.

+جیمین هیونگ، کِی برگشتی؟

±همین ده دیقه پیش.

+اوه هیونگ، امروز شیفتت خوب بود؟

±اگه اون یه فوتی رو فاکتور بگیریم، خوب بود.

+اوه، چند سالش بود؟

±همسن و سالا تو بود. البته، خوشگلتر.

هیونگ خندید و منم لبخند زدم. اما تهیونگ، خیلی انگار براش خنده دار بود که اونجور داشت قهقهه میزد. گفته بودم نقطه ضعف من، لبخند ها و خنده های تهیونگن؟ دلیلش مهم نبود؛ مهم این بود، اون بخنده.

هوسوک هیونگ همون لحظه با اخم گفت
_هر هر هر، دور از جون جونگ کوک. بعدشم، مگه از جونگ کوک قشنگتر هم هست؟

±یه قورباغه رو بیاری اینجا کنارش وایسه، میفهمی قشنگتر از جونگ کوک چقدر هست !

دوباره همشون به جز من و دو حامی همیشگیم(هوسوک و نامجون) خندیدن.

تهیونگ یه لایک به جیمین هیونگ نشون داد و با خنده کمی دست زد.

لبخندی زدم. باز هم من، محو اون خنده ها بودم و نمیتونستم به علتشون توجه کنم.

اما، نامجون هیونگ این بار کوتاه نیومد.
*شما خجالت نمیکشید؟ مگه بچه اید که اینطور چرت و پرت میگید و بعد میخندید؟

•این هفته کی قرار بود فیلم انتخاب کنه؟

_من…

خیلی خوب و طبیعی بحث رو عوض کردن. منم شکایتی نداشتم، چون از همون اول من با دیدن خنده های تهیونگ، حرفای جیمین هیونگ رو به کل، فراموش کرده بودم.