De Verlosser | Din Djarin Fanfic [ONC24]

Hoofdstuk 25

Din was talloze keren op de levendige marktjes geweest waar vele dorpspleinen in het heelal dagelijks mee vol leken te zijn gebouwd. Niet eerder was hij echter zo langzaam langs de kraampjes geschuifeld. Luke stond erop iedere bewoner van Wetyin's Colony gedag te zeggen, alsof hij ze allemaal persoonlijk kende, en terwijl hij toch bezig was, draaide hij ieder tierelantijntje dat stond uitgestald nieuwsgierig om. 'Kijk, Leia!' zei hij meer dan eens, terwijl hij iets omhoog hield waar Din met alle wil van de wereld het nut niet van kon inzien.

'Ga je nog iets kopen?' bromde hij ongeduldig. Marktbezoekers stootten rechts en links tegen hem aan op het bruisende dorpsplein. Het was of de hele planeet was uitgelopen om hier vandaag rond te neuzen. Zo nu en dan liep iemand met een boog om hem heen, de stille blikken alleszeggend.

Het ontzag dat het heelal had voor zijn soort was niet verdwenen.

Hij moest zich strak concentreren op Luke om te voorkomen dat hij zijn blaster tevoorschijn trok om enige ruimte rondom hem af te dwingen. Het hielp niet dat Luke de kinderen mee had genomen en Din al een tijdje niets meer van ze had vernomen.

Leia raakte in het voorbijgaan lichtjes zijn ellenboog aan. 'Geen zorgen,' fluisterde ze. Ze slingerde achter haar broer aan door de menigte.

Din baande zich met zware passen een weg door de wemelende inwoners van Yavin IV. In de donkerste hoekjes van het plein zag hij creaturen wegschieten. 'Premiejager,' golfde de menigte als hij langsliep. De inwoners waren niets dan vriendelijk glimlachende gezichten zodra hij opnieuw bij Luke halt hield en ongeduldig naast hem bleef dralen bij een kraampje vol houtsnijwerken.

Ze liepen het plein af, een smalle straat in die lag ingesloten tussen aaneengesloten rijen smalle huisjes. De zon had moeite de straatstenen te bereiken. Din hield een schuin oog op de daken van de panden terwijl hij achter Luke aan bewoog.

Luke was verwikkeld in een ingewikkelde discussie over de precieze waarde van een gedeukt pannetje toen verderop in de straat enige commotie ontstond. Din draaide zich met een ruk richting het geluid. Het duurde even voor hij de eerste glimp wist op te vangen van haar blauwe harnas.

Ze droeg haar helm, werd bijgestaan door twee grotere Mandalorians die hun vizier over de menigte lieten dwalen, het winkelende publiek zo zwijgend uiteen joegen.

'Din Djarin!' verkondigde Bo-Katan Kryze luid toen er een opening in de menigte viel van enkele tientallen meters en ze hem ongestoord aan kon kijken. Bewoners drukten zich gespannen tegen de huizen aan, schuifelden gehaast langs over de stoep, hoofden gebogen om geen geweld uit te lokken. 'Jij hebt iets dat mij toebehoort!'

Lukes beoogde pannetje viel rinkelend neer op de straatstenen.

'Je bent vrienden geworden met de vijand, zie ik?' Bo-Katan bleef midden in de straat staan. Ze lichtte met twee handen de helm van haar hoofd. Haar rode haren omhelsden steil haar gezicht.

Din plaatste zijn hand op zijn blaster. Zijn vingers jeukten.

'Waar zijn de kinderen?' siste Leia.

'Het spel heeft lang genoeg geduurd, Din Djarin!' Ze zette enkele stappen naar voren. Haar compagnons bleven staan. 'Ik daag je uit voor de Troon van Mandalore!'

Het werd doodstil. Het geschuifel van de marktbezoekers stopte abrupt. Alle hoofden draaiden zich naar Din.

'Een koning?' fluisterden de muren.

Din stak blindelings zijn hand uit in Lukes richting. Hij was bereid zijn titel te verdedigen, ook al wilde hij niets liever dan de saber in het grootste zwarte gat knikkeren dat het heelal rijk was.

Luke overhandigde hem zonder woorden de Darksaber.

Hij ontstak het zwaard. Een kreet van bewondering steeg op van de toeschouwers.