De Verlosser | Din Djarin Fanfic [ONC24]

Hoofdstuk 8

Din lag met zijn bovenlichaam op de ramp van het ruimteschip, lichaam gebogen in een aangename hoek van 20o. Hij hoorde Mayfelds adem die rond wervelde in een dampende mok thee. Het rookloze vuurtje dat Luke had ontstoken knetterde zachtjes tegen het gezang van het woud. Lukes lach echode over de open plek rond het ruimteschip.

'We hebben een plan,' meldde Luke toen het vuurtje was vergaan tot smeulende houtskool.

'Ja?'

'Wat jullie de vorige keer hebben gedaan, dat lukt vast nog een keer.'

Din bromde instemmend. 'Waar is Mayfeld?'

'Hij heeft wat vallen uitstaan in het woud.'

Din kwam langzaam overeind tot hij rechtop op de zanderige bodem zat.

'Je bent stijf,' merkte Luke op.

'Het is sneller afgekoeld dan ik dacht.' Hij liet zich door Luke overeind helpen. Met krakende gewrichten liep hij een langzame ronde over de open plek.

'Er is niemand in de buurt,' zei Luke zachtjes, 'We kunnen trainen?'

'Ik denk niet-' Luke wierp een bewerkte stok in zijn richting. Verrast ving hij het ding op.

'Ik heb je mes geleend.' Luke pakte een tweede stok van de grond. Hij hield het ding in een flauwe hoekdwars voor zich. Zijn ogen kwamen net boven het hout uit. Even bleef hij zo staan, als versteend bijna, zijn hemelblauwe ogen strak op Din gericht. Toen gleden zijn voeten door het zand alsof hij schaatste en kwam hij met behendige schijnbewegingen op hem af.

De klap klonk helder in de schemering. Din duwde testend met zijn stok tegen die van Luke. Luke grijnsde. 'Er is niemand in de buurt,' deelde hij mee terwijl hij een vlugge pas terug nam. 'Kom op, geef me alles wat je hebt.'

'Ik ben stijf,' antwoordde Din. Hij zwaaide een keer testend met de stok door de lucht, zette daarna twee snelle stappen naar voren en maakte een veel agressievere slinger met het hout in de richting van Lukes schouder.

De jetti draaide lachend bij hem vandaan. 'Is dat alles wat je hebt?'

Din bedwong zichzelf, bewoog niet als een malle achter de lichtvoetige man aan. Hij draaide zich langzaam om, stok in de aanslag voor een nieuwe zwaai. Hij bewoog behoedzaam binnen reikwijdte van zijn tegenstander en stak met het zwaard in de richting van Lukes zij. Luke grijnsde terwijl hij zijn lichaam in een verrassende kronkel vouwde om de aanval te ontwijken. Hij verplaatste zijn gewicht naar de bal van zijn voeten en tikte met een precieze haal het materiaal van Dins harnas aan.

'Oh, kijk! We hebben een toeschouwer!' Luke prikte grijnzend met zijn stok tegen Dins pauldron.

In zijn ooghoek zag Din hoe Mayfeld zwijgend de open plek op kwam met in zijn hand twee dode Didso's. De ex-Imperiaal bewoog behoedzaam langs de bosrand en maakte het zich na enige twijfel gemakkelijk bovenaan de ramp van het schip.

Din haalde met één hand opnieuw uit. Met brute kracht liet hij de stok van ver boven zich neerdalen op Lukes gestalte. Met een grijns die langzaam verdween in de schemering bewoog Luke opzij, weg van Dins woeste halen. 'Let op je houding,' merkte hij op toen bij de tweede haal een stuk van Dins stok afbrak in het zand.

Houding? Din had genoeg van welke houding dan ook. Het zand voelde log rond zijn voeten terwijl hij naar voren stormde. Luke bewoog op het laatste moment opzij. Met een handige steek wist hij het hout tussen Dins rennende benen te plaatsen. Hij verloor zijn evenwicht, klapte neer op de ramp en kwam languit neer voor Mayfelds voeten.

Voor een moment leek het of de tijd stil stond.

'Di- Mando!' Het lachen was Luke duidelijk vergaan. Zijn stem stond bol van de bezorgdheid.

Mayfeld floot zachtjes. 'Dat was nogal een klap,' merkte hij op.

Din voelde naar de stok. Hij sloot zijn vingers zwijgend rond het hout. Hij plaatste zijn handen onder zijn lichaam, kwam met een ruk omhoog en draaide zich met getrokken "zwaard" in een vloeiende beweging om. Het uiteinde van de stok miste Lukes gezicht op een haar na.

'Hey!' riep Mayfeld. Zijn voeten gleden over de ramp terwijl hij gehaast probeerde op te staan.

Luke had zijn eigen stok alweer in zijn handen voor Din met zijn ogen kon knipperen. Hij dook omlaag voor de haal van Luke. Mayfeld werd bijna vol in het gezicht geraakt. 'Alsjeblieft zeg,' krijste Mayfeld, verontwaardigd.

Din gooide zijn gewicht in de strijd. Hij wierp zich met zijn schouder tegen Luke aan. De jetti greep zijn mouwen beet en trok hem met zich mee naar beneden. Hij duwde Din van zich af zodra ze de grond raakten. Luke klapte met zijn elleboog tegen Dins helm, rolde toen snel achter hem aan. Hij klom boven op hem en greep de delen van de cape beet die aan weerszijden van Dins nek op zijn schouders rusten. Met een ruk trok Luke hem zodanig ver overeind dat hij weerloos in zijn armen bungelde.

De stof van de cape boorde in Dins huid. Zijn nek protesteerde terwijl hij probeerde Lukes blik te vangen.

'Geef je over,' zei Luke.

Din probeerde met zijn handen voeten in de aarde te krijgen, maar iets hield zijn armen stevig op hun plek. De Force. Dat betekende dat Luke nu echt klaar was met zijn gedrag.

'Geef. Je. Over.' Luke trok hem een fractie dichter naar zich toe. Din merkte dat hij boven op zijn cape terecht was gekomen. De stof spande zich over zijn rug, trok aan rond zijn hals. Hij slikte nadrukkelijk; zijn adamsappel duwde pijnlijk tegen het materiaal rond zijn nek.

Hij ademde zwaar uit tegen de binnenzijde van zijn helm. 'Oké,' antwoordde hij, amper verstaanbaar, 'oké. Ik geef me over.'

Luke smeet hem neer in het zand.

'Hey, wat was dat nou?' riep Mayfeld. Hij kwam met vlugge stappen de ramp afgelopen, armen gespreid in een verontwaardigd gebaar.

Luke veegde de haren uit zijn bezwete gezicht. Din zag hoe hij zichzelf herpakte voor hij opstond en zich omdraaide naar de ex-Imperiaal, een neppe glimlach rond zijn lippen. 'Niets bijzonders, Migs.'

Din haatte het hoe de twee nu al elkaars voornamen leken te gebruiken.

'Een vriendschappelijk oefenpotje, meer niet,' vervolgde Luke. Hij beende het schip binnen.

Din bleef uitgeteld in het zand liggen.