De Verlosser | Din Djarin Fanfic [ONC24]

Hoofdstuk 9

Het plan was goed, en misschien was dat wel het probleem; Din had niets met het plan te maken. Mayfeld en Luke hadden samen wat bekokstoofd en daarbij precies uitgestippeld op welk moment ze hem waar wilden hebben – en hij werd er gek van. Het was anderhalve dag lopen geweest naar de mijn, en dan nog eens een tig tal struiken tot de eerste tunnel. Daar wist Mayfeld precies te vertellen wanneer Din waar naartoe moest rennen om de trotse nieuwe eigenaar van een verweerde transportwagen van Imperiale afkomst te worden.

'Nog steeds kwaad?' vroeg Luke, terwijl hij Din de stukken kleding overhandigde van een van de crewleden van de transportwagen.

Din besloot niet te antwoorden. Hij trok zich terug, wisselde van harnas, en verscheen met knarsende tanden voor de oordelende ogen van Luke Skywalker en Migs Mayfeld. 'Het volstaat,' zei Luke, terwijl hij de laatste gesp van zijn eigen gestolen harnas vastmaakte.

'Is dat-' vroeg Mayfeld plots, een onzekere hand uitgestoken in de richting van Dins hals.

'Wat?' vroeg hij gealarmeerd.

'Rond je nek,' verduidelijkte Mayfeld.

'Rode lijnen,' vulde Luke aan met schuldbewuste blik. Zijn vingers lagen op de helende striemen voor Din er erg in had. Hij sloeg de jetti's handen weg. 'Het is niets,' snauwde hij. Hij had geen idee waar de twee het over hadden – hij kon zich wel voorstellen waar de lijnen vandaan waren gekomen, maar hij had de kans nog niet gehad zichzelf in de spiegel te bekijken na de sparsessie met Luke gisteren.

'Als jij het zegt,' Migs stak zijn handen afwerend in de lucht. Hij nam de groene helm van zijn Imperiale outfit onder de arm, en draaide zich om richting het gestolen voertuig. 'Nog even en zusje lief is weer in veilige handen,' deelde hij mee.

Din zond een intense blik Lukes kant op. 'Pardon?' vroeg hij.

'Ik heb Migs het doel van onze missie uitgelegd,' lichtte Luke toe, 'Intel kan een hoop ellende besparen.'

Din beklom de paar treden naar de cabine van het imposante vrachtvoertuig. Het bakbeest brulde toen Mayfeld de hendel overhaalde en de motor startte. Luke trok met een klap het portier achter zich dicht.

De cabine was eigenlijk te klein voor drie volwassen mannen. Luke en Mayfeld waren op de twee bestuurdersstoelen neergeploft, helm in de hand, voordat Din kon vragen wat het plan eigenlijk was. Het kon toch zeker niet de bedoeling zijn dat ze onvoorbereid de raffinaderij binnen zouden marcheren?

Zuchtend liet hij zich op de zanderige vloer zakken. Hij trok een knie op, plaatste zijn arm erop en stond zichzelf toe mee te deinen met de rommelende bewegingen van het vrachtvoertuig. Als een slang kronkelde het gevaarte over de beschadigde zandweg. Grote delen waren in modderpoelen veranderd waar Mayfeld met het nodige kunst en vliegwerk ze een weg doorheen wist te sturen.

'Basis aan T12. Over,' klonk het plots over de radio. Voor een moment keken Luke en Mayfeld elkaar verschikt aan, alvorens Luke de portofoon van het dashboard rukte en met vaste stem antwoordde: 'T12 aan basis. Over.'

'T12, hoe lang tot jullie bij de basis zijn?'

Lukes handen gleden over het dashboard. Hij tikte een meter aan. '17 minuten. Over.'

De radio viel stil. Voor een benauwd moment was alleen het brullen van de motor van het vrachtvoertuig te horen. 'Begrepen,' volgde het antwoord.

In de verte doemde de raffinaderij op tussen de bomen. Een zwaar gevoel nestelde zich in Dins buik. Hij staarde intens naar het gebouw, alsof het uiteen zou spatten als hij er maar genoeg nijd naartoe zond. Luke keek met nadenkende blik achterom, alsof hij precies oppikte wat er in Dins hoofd omging. Het Imperiale pak van de officier, het licht dat tussen de blinderingen door filterde en brandde op zijn huid, Mayfelds blaster, de chaos, het geschreeuw. Hij knipperde met zijn ogen en de beelden waren verdwenen; het lawaai bleef rondspoken in zijn hoofd.

Plots waren ze binnen. De raffinaderij slokte ze op. De wagen stopte spontaan met hobbelen en gleed zwijgend door de tunnel die naar de loods onder de raffinaderij leidde. Mayfeld zette het gevaarte stil tussen twee soortgelijke vrachtvoertuigen. 'Tijd voor actie.' Hij schoof de helm over zijn hoofd.

Met een trillende rechterhand kwam Din neer op de gladde vloer. Zijn ogen gleden door de ruimte. Er waren niet half zoveel mensen aanwezig als de vorige keer dat ze hier waren. De tijd tussen nu en zijn vorige bezoek was dan ook gering. Het was een wonder dat de raffinaderij überhaupt weer operationeel was.

'Trooper!' riep iemand achter ze.

Mayfeld tikte hem aan. Dins hoofd schoot opzij. Als één man draaiden ze zich om. Hij vouwde zijn handen ineen op zijn onderrug, gaf acht aan de kalende Imperiaal voor hem. 'Meneer,' antwoordde Mayfeld. Zijn stem klonk zwaarder onder de helm.

Een glimlach brak door op het gezicht van de Imperiaal. Hij klopte hartelijk op Mayfelds schouder. 'Migs Mayfeld!' grijnsde hij, 'Ik herken jouw stem uit duizenden! Lang niet gezien, jongen.'

Din stond als versteend naast hem. Ook Luke was ondertussen omgedraaid. Zijn helm bleef opvallend bewegingloos Mayfelds kant uit kijken.

'Larzo Tefti,' antwoordde Mayfeld met een kort knikje, stem gedempt, 'Wat, eh,' hij schraapte zijn keel, 'Wat doe jij hier?'

'Beste Mayfeld,' Larzo Tefti slingerde een arm rond Mayfelds schouders en kneep vriendschappelijk in zijn bovenarm. Hij gebaarde met zijn vrije hand naar de ruimte om ze heen. 'Na die aanval heeft het Imperium de raffinaderij opgegeven. Tjeeto heeft zich hier gevestigd met een afgesplitste fractie.'

'Je hebt het dus gedaan?' vroeg Mayfeld.

'Zonder jou had ik nooit het lef gevonden,' Larzo klopte Mayfeld op de borst, 'Zomaar het heelal in schieten tijdens een missie om nooit meer terug te keren; hier praten ze er nog steeds over.' Zijn stem zakte naar fluisterniveau: 'Zeg eens eerlijk: wat brengt jou hier?'

'Ik had gehoord van de fractie,' antwoordde Mayfeld. Zijn handen gleden richting zijn hoofd, bleven daar voor een moment zweven. Langzaam trok hij de helm van zijn hoofd en plaatste het ding onder zijn arm: 'Ik wil me aansluiten,' antwoordde hij met een knik.

'Fantastisch, jongen!' Larzo draaide zich al om, maar leek zich te bedenken. Hij richtte zich tot Din en Luke. 'Met wie heb ik het genoegen?' vroeg hij.

'Brown Eyes,' antwoordde Mayfeld voordat Din iets zinnigs kon uitstoten, 'hardhorend, lang verhaal.' Zijn helm zwiepte naar Luke.

'Luke,' antwoordde Luke kalm. 'Migs vertelde ons over zijn plannen.'

Larzo knikte, stootte Din toen kort aan, en draaide zich definitief om. 'Volg mij.'