Yasemin Kokusu

Bölüm 57

Beğeni ve satır arası yorumlarınızı bırakmayı unutmayın💐

Wattpad hesabımı takibe almak için @kitapkolik_46
Kitap ile ilgili duyuruları ve yeni bölüm alıntılarını wattpad panomda paylaşıyorum.

Bölümü düzenlemedim. Yazım hataları olabilir. Kitap gittiğinde bölümler düzenlemeye alınacaktır.

Bölüm sınırı
130 beğeni
450 yorum

Bol bol yorum bekliyorum💐

Keyifli okumalar dilerim💐

🌿🌿🌿🌿🌿

ÖMER'DEN

İnsan kalbiyle aklı arasında kalabiliyordu. Bunu şu an daha iyi anlıyordum.

Bazı anneler ve babalar için evlatları kendilerine birer imtihanken, bazı anneler ve babalar, evlatları için imtihan olabiliyordu. Karşımdaki annem dediğim kadın da benim imtihanımdı.

"Anne, babam seni çok sevdi. Ben bir kadın nasıl sevilir, ona nasıl değer verilir babamdan gördüm." Karşımda duran kadının gözlerinde görmek istediğim hüzün yoktu. Ne desem ne anlatsam boştu.

Bir evlat olarak karşısında çırpınıyordum. Ama annem onu dahi görmüyordu.

"Babaannem seni kızı yerine koydu. Bir gün dahi evlatlarından ayırmadı. Babam öldüğünde dahi bizlere yüz çevirmedi. O da bir anneydi. Ben bir anne nasıl olur, bir kayınvalide nasıl olur Esma Sultandan gördüm." Derin bir nefes aldım. Ellerimi belimin iki yanına koyduğumda aldığım nefesler artık bana yetmiyordu.

"Ömer oğlum...!" Esma Sultanın sesini duyduğumda üzgün gözlerle ona baktığımda o da benden farklı değildi.

"Baban öldüğünde ben sizleri oğlumun emaneti gördüm. Bazı insanlar değer bilir, bazı insanlar değer bilmez. Bunca sene bende yanılmışım. Yanı başımdaki gelinimi tanıyamamışım." Esma Sultan da kendini suçluyordu. Ama kimsenin suçu yoktu. Anne demeye utandığım kadın yıllarca sinsi bir yılan gibi davranmıştı. Çok güzel oyunculuk performansı sergilemişti.

Dikkatimi çeken bir diğer konuda babaannem anneme asla gelin demezdi hep kızım derdi. Annem neleri kaybettiğinin farkında değildi. Elbet bir gün farkına varacaktı. Lakin o gün her şeye geç kaldığını acı bir şekilde anlayacaktı.

"Selvi Hanım ben senin gibi vicdansız olmayacağım. Ne kadar inkar etmek istesemde annemsin. Dön bir bak, evlatlarını ne hale getirdiğine dön bir bak...!" dediğimde burnunu havaya kaldırarak sanki bunca şeye kendi sebep olmamış gibi yüzü kızarmadan konuşmaya başladı.

"Ben ne yaptıysam senin için yaptım." annem halen kendini aklama peşindeydi. Halen yaptıklarının nelere mal olduğunu göremeyecek kadar kör olmuştu. Kuruyan dudaklarımı ıslattığımda konuşmaya devam ettim.

"Sen hiçbir zaman bizleri düşünmedin. Sen hep kendini düşündün. Senin karşında kandırabileceğin beş yaşında çocuk yok." Sesimin sert çıkmasından biraz korkmuştu ama kaldırdığı burnunu indirmemişti. Babaannemin ve Rana'nın yanında diğer yaptıklarını ortalığa saçmak istemiyordum ama karşımdaki kadın beni buna zorluyordu.

"Sizi ben büyüttüm." söyleyeceği bir şey kalmadığını düşünmem ne kadar saçmalıktı. Kibrinden ödün vermiyordu. Kendini aklayabilmek için her yolu deniyordu. Peki kartları açık oynamak istiyorsa bende açık oynardım.