Yasemin Kokusu

Bölüm 38

Beğeni ve satır arası yorumlarınızı bekliyorum💐

Bölüm sınırı
100 beğeni
350 yorum

Beğeni ve yorum sınırını birazcık arttırdım. Arkadaşlar bu sayının 3-4 katı okunma olmasına rağmen çoğu kişi beğeni ve yorum yapmadan geçiyor. Her gün bölüm paylaşmama rağmen sınır dolar dolmaz hiç beğeni ve yorum yapmayan okuyucular özelden bölüm ne zaman gelecek? gibi sorular soruyor. Sadece emek veriyorum ve emeğimin karşılığını görmek istiyorum.
Hepinize sevgilerle 🥰

Bölümü düzenlemedim. Yazım hataları olabilir. Kitap bittiğinde düzenlemeye alınacaktır.

Keyifli okumalar dilerim💐

🌿🌿🌿🌿

Hayat değişiyor, zaman değişiyor, insanlar değişiyordu. Güneş elveda derken, ay merhaba diyordu.

Her insanın ömründe güneşli gün olduğu gibi yağmurlu günlerde olabiliyordu. Ben bugünlerin hangisindeydim bilmiyorum.

Benim varlığımla karşımda oturan insanların mutlu olduklarını gözlerindeki parıltılardan anlayabiliyorum.

"Babasının süsü."

Babam gözümün içine bakarak söylediği ismin anlamı biliyordum. Dudaklarımdan dökülen isimle babamın dudağının kenarı kıvrıldı.

"Zeynep..." Bu ismi rabbim bana nasip etmemişti. Nasibimde Betül annemin koyduğu isim varmış.

Zeynep, Peygamber Efendimizin kızlarından birinin de ismiydi.

Annesi Hz. Hatice (r.a) ile beraber on yaşında iken İslâm'la müşerref oldu. Hz. Hatice kadınların ilki ise, Zeynep de genç kızlardan Müslüman olanların ilki.

"Elvin'de çok güzel kızım. Babanın cennet çiçeğisin." Şirkette ilk bana cennet çiçeğim diye hitap ettiğinde şaşırsamda olan olayların şokuyla bir şey soramamıştım. İsmimin anlamını babam biliyordu.

"Ömer, hadi biz kalkalım Elvin'de dinlensin." Esma babaannenin ağzından çıkan sözle Ömer hemen itiraz etti.

"Esma Sultan sen gidebilirsin. Karım nerdeyse ben oradayım." Bu adam gerçekten beni sinir ediyordu. Yanımda oturduğu için hafifçe ondan tarafa eğilince erkeksi kokusunu aldığımda hormonların etkisiyle bu kokuyu daha çok solumak istesemde yapamazdım.

"Beni hayatında istemeyen adam mı söylüyor." Pehlivan benim sesimi duymasıyla başını benden tarafa çevirip gece karası gözlerime baktığında okyanus maviliklerinde hiç gitmeyen pişmanlık yerli yerinde duruyordu.

"Hayatımda istediğim tek kadın sensin güzelim. O sözleri hiç birini isteyerek söylemedim." Acı çekiyordu bunu gözlerinde görmüştüm ama acı çekiyordum.

"Kimsenin kafana silah dayayıp o sözleri söylettiğini hatırlamıyorum." Derin bir nefes aldığında ne yapacağını bilmiyor gibiydi.

"Güzelim uyuyamıyorum acı bana. Yasemin kokun yok. Bağımlılar gibi yoksunluk krizi geçiriyorum." Ben ne diyorum bu adam ne diyor.

"Onu daha önce düşünecektin. Burda kalmanı istemiyorum. Seninle aynı havayı solumak istemiyorum." Bu sözlerimden sonra okyanus mavisi gözlerindeki kırılmışlığı gördüm ama umursamadım. Benim kırgınlıklarım daha fazlaydı. Bebeğimin sevincini kocamla birlikte yaşayamadım.