Yasemin Kokusu

Bölüm 19

Beğeni ve satır arası yorumlarını bekliyorum.💐

Wattpad hesabımı takibe alırsanız kitap hakkında duyurulardan haberdar olursunuz.😉

Bölümü düzenlemedim. Kitap bitiğinde tüm bölümler düzenlemeye alınacaktır inşallah💐

Bölüm sınırı
55 beğeni
140 yorum
Sınır dolduğunda yeni bölüm gelecek inşallah 💐

Keyifli okumalar dilerim💐

🌿🌿🌿

Kalpleri birbirine ısındıran ancak Allah'tır. ( Enfal/ 63)

Allah bir kalbi bir kalbe yazdıysa o iki kalp muhakkak buluşacaklar.

Farabi demiş ki: Kendi menfaatları uğrana her şeyi yok sayan insanların eninde sonunda varcağı yer hüsrandır...

Kalemin yazdığı siliniyordu ama kaderin yazdığı silinmiyordu. Kaderin gelip seni buluyordu.

Kader konuşunca insan susuyordu.

Duyduğum sesle başımı kapıdan tarafa çevirdim. Donup kalmıştım. Bu insanların ne işi vardı burda. Kerem Bey, halen yerinde kıpırdamamış olacak ki kapıdaki adam elindeki çiçiek buketiyle sinirli bir şekilde Kerem Bey'e bakıyordu.

"İki muhabbet ediyoruz. Ne sabırsız çıktın." bu sözler okyanus mavisi gözlerin daha sinirlenmesine neden oldu. Sinirle derin nefes alıp okyanus mavisi gözlerini kapatıp açtı. Siniri halen geçmemişti.

Bense ne yerimden kıpırdaya biliyordum. Ne konuşabiliyordum. Bu insanlar neden burdaydı.? Elif durumu anlamış olacak ki yerinden kıpırdayıp Kerem Bey'e hitaben konuşmaya başladı.

"Kerem abi, buyur içeri geç. Muhabbete orda devam edersin." deyip bana yaklaşarak koluma dokundu. Dönüp Elif'e baktığımda hafif tebessüm ederek "Elvincim misafirlerimizi içeri almayacak mısın?" dediğinde halen ne olup bitiğini algılayamıyordum.

"Elvin'in kusuruna bakmayın. Biraz şaşırdı gelin buyrun." bunu söyleyen annemdi.

Herkes selam vererek tek tek içeri geçmeye başladı.

Ömer, Selvi hanım, Esma babaanne, Rana tanımadığım bir çok kişi eve girdi. Ben halen kapıda durmuş içeri geçenlere bakıyordum.

"Buyrun buyrun arka bahçeye geçin buyrun." neler oluyordu? Elif neden herkesi arka bahçeye alıyordu? Halen giren insanlara bakıyordum. Bunca insan niçin gelmişti?

Ömer Bey, kapının diğer tarafında durmuş sadece bana bakıyordu. Herkes içeri geçtikten sonra kapıda Elif, ben ve Ömer Bey kalmıştık.

Ömer Bey, şaşkınlığımın farkında olsa gerek iki adımda bana yaklaşarak araya mesafe koydu. Tam karşımda durdu. Elindeki kırmızı gülleri bana uzattı.

"Bunlar senin için inci tanesi." dediğinde bakışlarımı kırmızı güllere indirdim. Kırmızı güllerin tam ortasında bir tane beyaz gül vardı. Neler oluyordu anlamıyordum. Elif yan tarafımda tekrar beni dürttü. Bakışlarımı Elif'e çevirdiğimde gözleriyle gülleri almamı işaret etti. Şaşkınlıktan kurulmuş makine gibiydim. Ellerimi uzatıp gülleri aldığımda Ömer Bey, tebessüm etti.

"Teşekkür ederim." diye bildim sessizce. Elif kapıyı kapatıp bizi içeri yönlendirdi.

"Herkes arka bahçede misafirlerimize hoşgeldin diyelim, gelin hanım." dediğinde ne gelini dememek için kendimi zor tuttum.