Uni
ထုံဆေးနဲ့ခွဲရတာဖြစ်တာကြောင့် ဟာအိုအသိစိတ်လုံးလုံး ကပ်မနေတာမျိုးတော့ မဟုတ်ပါ။ လက်ကျန်အသိစိတ်က ဒီကလေးတွေကို သူမောင့်အတွက် မွေးပေးနိုင်ပါ့မလားဆိုတာ တွေးရင်း ရင်ထဲအလုံးကြီးတစ်ခု
ပိတ်ဆို့နေလေသည်။ သန္ဓေလမ်းကြောင်းက
ကျဥ်းနေတဲ့အပြင် ကလေးတွေရဲ့ဖွံ့ထွားမှုအားကလဲ ကောင်းတော့ မွေးဖွားဖို့က အခက်တွေ့နေလေသည်။
ဆရာဝန်တွေမွေးဖွားရေး ကြိုးပမ်းနေချိန် ဟာအိုကမောင့်မျက်နှာကို တွေးမြင်ရင်း
မောင့်နာမည်ကို စိတ်ထဲတဖွဖွခေါ်နေမိသည်။
ဘုရားသခင်ထက် မောင့်ကိုပို၍ အားကိုးမိသည်။ ပို၍လဲတောင်းတမိပါသည်။ နာကျင်မှုက တစ်ချက်ဆိုတစ်ချက် သိသိသာသာကို ပြင်းထန်လွန်းသည်။ အသိစိတ် လွတ်နေတာမျိုးမဟုတ်၍ အသံကုန်ခြစ်အော်ချင်စိတ်က ထိန်းမရပါ။
ချွေးစေးတွေနဲ့ မျက်ရည်တွေကလဲ ရောယှက်နေ၏။ အောက်ဆီဂျင်က တက်လိုက်ကျလိုက် နှင့် ပုံမှန်ရှိမနေ။ တစ်နာရီဝန်းကျင်ခန့်အကြာမှာပဲ ကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ အော်ငိုသံကထွက်ပေါ်လာတယ်။ ကျေးငှက်လေးတွေရဲ့ နံနက်ခင်းတေးသံသာထက် ပို၍ချိုသာနေသည်။ ဟာအို့ရဲ့ရင်ထဲအသည်းထဲထိ ကျေနပ်ပီတိဖြစ်ရတယ်။
" သမီးလေးရှင့်...သမီးလေး ''
ပထမဦးဆုံး လူ့လောကထဲရောက်လာတဲ့ ကလေးငယ်လေးက သမီးမိန်းကလေးဖြစ်သည်။ ဟာအိုပြုံးလိုက်မိလားတောင်မသိပါ။ မောင်လိုချင်တဲ့သမီးလေး၊ သားသားလိုချင်တဲ့ ညီမလေးမဟုတ်လားလေ။ သူနာပြု တွေက ကလေးအားသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးနေကြသည်။
သားအိမ်အတွင်း ကျန်ရစ်နေတဲ့ သားယောကျာ်းလေးအား မွေးဖွားနိုင်ရန် အစွမ်းကုန်ကြိုးစားနေကြသည်။ ကန့်လန့်ဖြစ်နေတဲ့ အနေအထားကို တည့်အောင်ပြောင်းပြီး အပြင်သို့ မရောက်ရောက်အောင်
ခွဲထုတ်ခဲ့ကြသည်။ အပြင်သို့ရောက်လာသော်လည်း စိတ်မအေးရပါ။ ကလေး၏ ငိုသံမှာနတ္ထိဖြစ်နေ၍။
ဝမ်းဗိုက်ထဲ လစ်ဟာသွားမှုနဲ့အတူ သူနာပြုမလေးရဲ့ သားယောကျာ်းလေးထွက်လာပြီပဲဆိုသည့် အသံကိုကြားလိုက်ရသည်။ သို့သော် သမီးလေး ထွက်လာတုန်းကလိုတော့ ငိုသံလေးမကြားရပါ။ ဟာအိုစိတ်ပူလာသည်။ ဆရာဝန်တွေနဲ့ သူနာပြု တွေရဲ့လှုပ်ရှားမှုကလဲ တိတ်ဆိတ်နေ၏။ ထုံဆေးမပြေသေး၍ ရွေ့လျားလို့လဲ ရမနေပါ။
