Uni
ညစာစားပွဲဝိုင်းက တိတ်ဆိတ်လို့နေသည်။
ခေါင်းကိုသာ တွင်တွင်ငုံ့၍ စားနေသူက ဟာအိုဉီးဉီးဖျားဖျား ခပ်ထည့်ပေးထားတဲ့ အမဲဂုတ်သားကင် အတုံးကြီးအားတစ်စက် တောင်တို့ထိခြင်းမရှိပါ။ သူ့ဘာသာတူနဲ့ညှပ်ကာယူပြီးစားလိုက်၊ သားကိုခပ်ထည့်ပေးလိုက်နှင့် အဆင်ပြေနေသည်။
အဘွားတော်နဲ့ တွေ့ချင်ကြောင်းပြောမိတာ
ဟာအို့အတွက် အဲ့လောက်တောင် အပြစ်ကြီးသွားသလား။ ခုလိုသွေးနုသားနုအချိန်မှာ
မိသားစုကို ခင်တွယ်တာက အထူးအဆန်းမှမဟုတ်တာ။ အဘွားတော်က သူ့အပေါ်မကောင်းခဲ့တာတွေရှိပေမယ့် ကောင်းခဲ့တာတွေလဲ အများကြီးပါ။
စကားများပြီးထဲက ခုထိဥပ္ခါပြုထားတာက
လွန်လွန်းတယ်မဟုတ်ဘူးလား။ ညစာစားပြီးတော့လဲ Macbookတစ်လုံးနဲ့ ဧည့်ခန်းမှာအလုပ်လုပ်နေသည်။
" မောင်...''
ပြန်ဖြေသံမကြားရ။ သူ့အလုပ်သူသာဆက်လုပ်နေတယ်။ အလုပ်ပြီးတဲ့ထိစောင့်နေဖို့ပဲ
စဉ်းစားလိုက်သည်။ ညနက်လာတော့ အရုပ်တွေနဲ့ ဆော့နေတဲ့ သားကလဲ အိပ်ငိုက်နေတာကြောင့် သူ့အခန်းလေးထဲမှာ သွားသိပ်လိုက်ရတယ်။
ဟာအိုသားကို သိပ်ပြီးပြန်ထွက်လာတဲ့အထိ
မောင်က အလုပ်ဆက်လုပ်နေတုန်းပင်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆိုဖာမှာ ထိုင်ကာစောင့်နေတဲ့ ဟာအို့ကို အကြည့်တစ်ချက်တောင်မပေး။ ကိုယ်ဝန်ဆောင်ချိန်ဆို ကျန်းဟာအိုတို့ နေရင်းထိုင်ရင်းလဲ မျက်ရည်က ကျချင်နေပြီ။ ဟာအိုနှာရှုံ့မိတော့ မျက်လုံးလှန်ကာ
ကြည့်လာတယ်။
Macbookကိုပိတ်ကာ အခန်းထဲဝင်သွားတော့လဲ အနောက်ကနေလိုက်ရတာပဲ။ ဗိုက်က လေးရတဲ့အထဲ ဆောင်းဟန်ဘင်းက အလုပ်ပေးနေတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတာကိုကြည့်ပြီး စိတ်ဓာတ်တောင်ကျလာတယ်။
ဒီကချော့ချင်နေတာကို သူကကောက်လို့မပြီးနိုင်သေးဘူးလား။ နောက်ဆုံး ဟာအို့ခင်ပွန်း
ကောက်စိန် ရေချိုးခန်းကထွက်အလာကိုစောင့်နေရင်းပဲ ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
ဟန်ဘင်း ရေချိုးခန်းထဲမှာ အတော်ကြာအချိန်ယူလိုက်ရတယ်။ ယောကျာ်းသဘာဝ
စိတ်ဆန္ဒကို မပြီးမြောက်မချင်း ဖြေလျှော့နေရသောကြောင့်ပင်။ ဒါကို အလိုက်ကန်းဆိုးမသိတဲ့ ဗိုက်ဗိုက်က မျက်နှာငယ်လေးနဲ့
သူ့နောက်တောက်လျှောက်လိုက်နေတယ်။
