Uni
ဂင်မ်ထယ်ရယ်ကို ဆိုးလ်ရဲ့ ကော်ဖီဆိုင် တစ်
ဆိုင်မှာ တွေ့လိုက်တယ်ဆိုတဲ့ ချွမ်ရွေ့ လူယုံရဲ့စကားကြောင့် ဆိုးလ်ကို အစောဆုံး flight
နဲ့ ဆင်းလာခဲ့သည်။ ထို ကော်ဖီဆိုင်အနီးက ရပ်ကွက်တစ်ခုထဲတွင် နေထိုင်တာဖြစ်ပုံရတာကြောင့် ချွမ်ရွေ့ကိုယ်တိုင် ထိုရပ်ကွက်ကို
လမ်းကြားတွေပါမကျန် စုံစမ်းခဲ့ပေမယ့် ဂင်မ်
ထယ်ရယ် နဲ့ပတ်သက်ပြီး အစအနတောင် မသိရ။
အဲ့ဒီရပ်ကွက်ကမဟုတ်လဲ တခြားကနေ ဒီ
ကော်ဖီဆိုင်မှာများ လာထိုင်နိုင်မလား ဆိုပြီး
နေ့တိုင်း လာထိုင်စောင့်ပေမယ့်လဲ ဘာအရိပ်
အယောင်မှကို မတွေ့ရ။ ဂင်မ်ထယ်ရယ် ရဲ့
ပုန်းကွယ်နိုင်စွမ်းက လက်ဖျားခါလောက်တယ်။ ဒီကိုယ်လုံးသေးသေးလေးက လစ်ခနဲ
ပြေးထွက်ထွက်သွားတာ ဘာလေးမှန်းကိုမသိ သူ့ကိုရူးအောင်လုပ်နေတာ။
ဒီနေ့လဲ ပေါ်မလာတဲ့သူကို စောင့်ရတာနဲ့ အချိန်ကုန်သွားပြန်ပြီ။ မသေချာတာမို့ ရှန်ဟိုင်းကိုသာ ပြန်တော့ဖို့ စဉ်းစားမိသည်။ သူ့လူတွေကိုသာ ဆက်စောင့်ပြီး အခြေအနေ
ကြည့်ခိုင်းထားရတော့မှာပဲ။ ဒရိုင်ဘာ တံခါး
ဖွင့်ပေးတဲ့ ကားထဲ ဝင်တော့မည်အပြု မြင်ကွင်းရှေ့ကနေ ဖြတ်ပြေးသွားတဲ့ အဝါရောင် ဟူဒီလေးနဲ့ အရိပ်လေး တစ်ခု။
" ဟင်...ဂင်မ်ထယ်ရယ် ''
စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်ကို မေ့ကာ ထိုအရိပ်လေးနောက် ပြေးလိုက်သွားမိ
သည်။ အနောက်ကလှမ်းခေါ်တဲ့ ဒရိုင်ဘာနဲ့
သူ့လူတွေရဲ့ အသံကိုလဲ နားမယောင်နိုင်တော့ဘူး။ အခုမှ မဖမ်းနိုင်ရင် နောက်ဘယ်တော့များမှ ဖမ်းမိနိုင်မယ် မသိဘူး။
အတော်လေး လှမ်းတဲ့ နေရာမှာ ဖြစ်တာကြောင့် အော်ခေါ်နေတာကိုတောင် မကြားရဘူးထင်တယ်။ Gym တစ်ခုရဲ့အရှေ့မှာ
ရပ်သွားတာကြောင့် သူပါမလှမ်းမကမ်းကနေ လိုက်ရပ်ကာ ခဏအမောဖြေနေရတယ်။ ပြီးနောက် သူ အကို့အနားကို လှမ်းသွားဖို့ ပြင်တဲ့ အချိန်မှာပဲ ထိုGym ဆိုင်ထဲမှ ထွက်လာတဲ့ ချိုင်းပြတ် တီရှပ်နဲ့ ဘောင်းဘီတိုဝတ်ထားတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်အားပြုံးပြကာ ရယ်ရယ်မောမော စကားပြောနေတာကို တွေ့ရတယ်။
