Perspectief van Ryan

2K 110 13
                                    

Ik sliep net zo lekker totdat mijn moeder binnen kwam. Toen dacht ik Shit. Ik sprong zowat van het bed af en schaamde me rot. Ouiam en mijn moeder hebben erg gelachen totdat Ouiam naar haar buik greep omdat het pijn deed. Ik vroeg haar wat er was en waar ze pijn had en ze antwoordde:
'Ik heb gewoon een beetje pijn door het lachen het is niets ergs. Gaan we nu nou naar huis? '

'We gaan zo weg benti. De dokter moet eerst naar je kijken.' Zei mijn moeder

'Okee en wanneer is de dokter hier? '

'Ze komt zo'
Mijn moeder kwam ontbijt brengen en ging weer weg. Volgens plan natuurlijk. Jullie zullen nu vast denken huuhh wat voor plan?
Jaja dat ga ik jullie natuurlijk niet vertellen tenminste niet nu.

'Ryan? ' vroeg Ouiam

'Jaa prinses'

'Ik moet je wat vragen. Ik doe dit omdat we geen geheimen voor elkaar moeten hebben. Beloof je me dat eerst. '

'Wat wil je vragen'

'Beloof eerst dat we nooit maar dan ook echt nooit geheimen voor elkaar houden.'

'Isgoed ik beloof het je. Pinkiezweer? ' zei ik want zo weet ik dat ze me gelooft en die belofte zal ik dan ook nooit maar dan ook echt nooit breken.

'Pinkiezweer!' zei ze

'Nou... wat wil je vragen? '

'Oke hmm..... vind je het goed als ik een test doe?'

'Test waarvoor? '

'Hmm... ik wil namelijk weten of ik zwanger ben geraakt of niet. '

Shitt zwanger. Dat kon natuurlijk ook nog. Ze is ve...ve ik haat dat woord. Mohim jullie begrijpen me. Ik hoop zo dat ze niet zwanger is. Ik bedoel ik wil wel dat ze zwanger word en dat we een kind krijgen, maar niet van een ander. Nee nee nee bij die gedachte word ik al gek.

'Ryan gaat het? '
En zo werd ik uit mijn gedachtes gehaald.

'Jaa ja het Gaat. Ik was gewoon helemaal vergeten dat dat kon. Ik dacht er niet aan. Hmm.... ja dat moet je doen. '

'Ryan een ding'

'En dat is? '

'Als ik niet zwanger ben is dat goed, maar als ik zwanger ben dan moet je begrijpen dat ik het kindje niet weg kan halen.'

'Wat waarom'

'Omdat het kind dan ook een leven heeft en het lijkt dan alsof ik een moord heb gepleegd en dat wil ik niet.'

'Is goed hbiba ik begrijp je. Ik zal het dan opvoeden alsof het mijn eigen kind is, maar maar laten we hopen dat je het niet bent.'
Ze is ook zo gek op kinderen en zo lief. Ze kan echt niemand of niets pijn doen zelfs een vlieg niet.

'Ryan ik hou echt van jou en Insha Allah ben ik niet zwanger'

'Ik hou ook van jou en Insha Allah'
De dokter kwam binnen en we vroegen haar of ze een test kon doen en dat kon, maar dan wel pas over een maand. Ze vond dat goed dus we gingen ermee akkoord en maakten een afspraak. Ik ging even naar buiten om de ontslagspapieren in te vullen. De zuster bleef bij Ouiam en hielp haar met omkleden en opfrissen. Ik kwam terug, pakte haar spullen en reed haar in de rolstoel naar de auto. We stapten in en bij elke hobbel waar ik over reed zag ik dat ze inkromp en haar gezicht sprak boekdelen. Het deed haar veel pijn dus mij ook. Ik probeerde nog erg zachtjes te doen maar of het hielp? Nee denk het niet.
We kwamen ons nieuw huisje binnen. Ik hielp haar naar de bank en hielp haar met liggen. Ik deed een deken over haar heen en ze viel in slaap. Ik bedacht me wat voor haar te koken. Ik kan niet zoveel dus maakte ik spaghetti. Het was makkelijk en ik ben er ook nog eens heel goed in. Ik sneed en sneed en sneed ook in mijn vinger. Wat best pijn deed. Maar niet erg. Ik ga gewoon verder. Alles voor mn vrouwtje. Mohim ongeveer een uur later was ik klaar en er werd geklopt, dus ging ik naar de deur. Ik zag dat Ouiam wakker werd en zei haar dat ze nog even verder kon slapen. Ik deed de deur open en De meiden schreeuwden zowat mijn oren uit mn hoofd.
HEEEY schreeuwde ze allemaal.

'Ssstt rustig ze slaapt nog'

'Ohh oepss' zei Youssra en ze begonnen allemaal te lachen.

'Nee is niet erg ik ben al wakker' zei Ouiam lachend.'

De jongens waren er ook, maar die moesten even wachten want Ouiam had haar hoofddoek niet op. Ze deed haar hoofddoek op en was weer leuk aan het lachen met de meiden.

'Ik ga eten op tafel zetten! '

'Ik kom je helpen' zei Ouiam

'Nee nee blijf jij maar zitten'

'Jaa blijf maar zitten. Wij helpen hem wel' zei Wasim

De jongens kwamen me helpen en werd weer geklopt. Het waren mijn ouders en die van Ouiam. Ouiam zag haar ouders en begon te huilen samen met haar moeder en zelfs haar vader heeft een traan laten vallen. Ze knuffelde haar moeder en vroeg hoe het met haar ging. Ze was ook erg blij met het zien van haar vader. Haar vader heeft namelijk Kanker meskien en ze is echt bezorgd om hem. Ze is bang dat ze hem kwijt raakt zei ze me laatst.

'Baba hbib djali. Ki dajer. Labas elik. Matmeshis o tgelini oke papa.
(Papa mijn schatje. Alles goed. Laat me niet achter oke papa.)'

'Labas benti. Ana labas Elhamdoulilah. Wash ana hmakit besh ngelik a benti. Rani kan ba' ik a benti. Ma' amri adi ngelik a benti.
(Goed mijn dochter. Het gaat goed met mij Elhamdoulilah. Ben ik gek om jou achterlaten mijn dochter. Ik hou van jou mijn dochter. Ik zal jou nooit achterlaten mijn dochter.)'

'Veeg je tranen weg mijn prinsesje. Ik wil jou niet meer zien huilen oke.' En hij veegde haar tranen weg.

Mijn moeder had ook eten meegenomen en gelukkig maar want zoveel heb ik niet gemaakt. De rest was alvast gaan zitten aan tafel en ik hielp Ouiam met opstaan en samen gingen we rustig naar de eettafel en gingen eten.
Ik moet eerlijk zeggen het eten was echt heerlijk. We ruimden alles op en hebben het erg gesellig gehad. De meiden hadden allerlei cadeautjes gehaald voor Ouiam en terwijl ze ze openmaakte gebeurde er iets erg onverwachts......

Fa ina ma'aal usri al yusraWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu