Fa ina ma'aal usri al yusra

Perspectief van Ryan

'En het slechte nieuws is dat we er achter zijn gekomen dat ze verkracht is.'

'WATT, hoe bedoel je ze is verkracht? '
Ik was zo boos dat ik het bijna af reageerde op de dokter. Anas en mijn vader tokken me naar achter.

'Saff laat me los! , sorry dokter. Ik had mijn gevoelens niet onder controle. '

'Nee het geeft niet. Ik begrijp u erg goed. Ik heb dit zelf ook meegemaakt met mijn vrouw.. Mijn collega is nu bij uw vrouw. Ze zal u straks zeggen dat u naar binnen mag komen als ze klaar is.'

'Dank u wel dokter'
Ik werd gek. Hij heeft haar verkracht. Ik maak hem af. Ik sla hem echt kapot als ik hem zie. Ik zei tegen mijn ouders, Anas en Doenia dat ze hierover niks tegen Ouiam mochten zeggen, want dat zou haar alleen maar nog meer pijn doen. De dokter kwam naar buiten en zei ons dat we haar mochten zien, maar alleen per tweetal. Ik besloot om als laatst te gaan zodat ik even alleen met haar kon zijn en ik niet moest denken aan de anderen.
Mijn ouders gingen als eerst. Daarna ging Doenia. Anas is met mij gebleven en ging niet naar binnen.
Ongeveer een half uur later ging Anas naar binnen om Doenia te halen. Ze kwamen naar buiten, groette me en ze gingen weg. Nu was het mijn beurt. Nu kon ik naar binnen. Ik ging naar binnen en ging naast haar zitten. Ik kon mijn tranen niet meer inhouden. Ik heb het geprobeerd maar het lukte niet.

'Ryan waarom huil je. Het gaat goed met me' zei ze.

'Ik....ik het is allemaal mijn schuld Ouiam. Hbiba alsjeblieft vergeef me.'

'Kom hier gek' zei ze me gaf me een knuffel en ze zei me dat niks mijn schuld was

'Dit is qadra Allah (het lot van Allah). Dit is wat mij is voorgeschreven. Wil je alsjeblieft nooit meer zeggen dat het jou schuld is'
Ik veegde mijn tranen weg en kuste haar hand.

'Ryan, wat is er eigenlijk gebeurt? Ik weet alleen nog dat ik was ontvoerd en ik bedekt was met een handdoek. '

'Er... er is niks gebeurd liefje echt waar.'
Ik loog. Ik loog tegen mijn vrouw. Mijn prinses. Maar ik kon niet anders. Ik kan haar niet nog langer zien lijden.

'Ik geloof je niet, maar maakt niet uit ik kom er wel achter.'

'Het spijt me.'

'Het geeft niet. Ryan wil je me alsjeblieft wat water geven. Ik heb last van mn keel.'
Ik gaf haar wat water en zei haar dat ze moest uitrusten.

' RYAAAN. RYAAAN.' Schreewde ze terwijl ze sliep en ze schrok wakker

'Hey rustig maar. Ik zit naast je. Wat was er waar droomde je over? '
Ze was erg snel aan het ademen en ze was hevig aan het trillen. Waar ze over droomde weet ik niet, maar ik denk dat het over haar ontvoering ging.

'Ouiam rustig maar hbiba rustig. Adem rustig door je neus en adem uit door je mond. Rustig maar oke. Ik zit naast je. Er kan je niks meer gebeuren. Rustig maar.'
Ik bedacht bij mezelf dat een surah haar wel rustig zou maken dus reciteerde ik surah yasin. Dat is namelijk haar lievelings surah.
Langzaam viel ze in slaap.
Ik zag dat ze in een diepe slaap was , dus ging ik ervandoor om wat frietjes voor haar te halen. Het ziekenhuis eten is namelijk erg goor. Op de terug weg leek het alsof ik Faisal zag maar dat was niet zo. Ik stond voor de deur van Ouiam haar kamer. Ik groette mijn moeder, maar die zei niks terug. Ze was namelijk aan het bellen mohim ik hoorde Ouiam me roepen met een bange toon en ging meteen naar haar toe.

'Heey prinsesje ben je wakker? '

'Waar was je. Je was er niet toen ik wakker werd. Ik....ik was echt bang.'

'Ik ging wat eten voor je halen voor als je wakker werd. En heey er kan je niks meer gebeuren. Echt waar ik ben bij je. En er staa ook nog eens een bewaker voor de deur en mijn moeder zit ook voor de deur. Maak je maar niet druk oke.'
En ik drukte een kus op haar hoofd.