Fa ina ma'aal usri al yusra

Perspectief van Ryan

Ik werd langzaam wakker en zag dat ik in een abulance busje lag. Naast mij zaten Anas,maar er zat nog iemand naast mij, een meisje. Het meisje van de stad. Ik keek haar aan en vroeg haar  
'waarom huil je, wat is er gebeurd?' ze keek me vol verbazing aan en zei:
'Elhamdoulilah je bent wakker , we dachten dat je dood was, je.. je hebt mijn broertje gered, maar de trein kwam tegen je aan en toen... toen was je bewusteloos' zei ze huilend. Ik zei haar dat ze niet moest huilen en ze begon haar tranen we te vegen. Anas begon Allah te bedanken en ik sprak de shahada 2x achter elkaar uit. Ik voelde me niet goed, ik voelde me heel slecht. Mijn hart begon heel veel pijn te doen. Ik hoorde een luide piep en hoorde het meisje weer huilen. Ik sprak de shahada nog een keer uit. Ik hoorde Anas huilend zeggen: ' Ryan sta op, Ryan sta op, Ryaaaan'
Het werd zwart voor mijn ogen en ik hoorde niets en niemand meer. Ik viel in een diepe slaap.

Waar ben ik?, ik zie niks meer, ik wil mijn ogen openen, Maar het lukt niet. Ik wil praten, Maar het lukt niet. Ik wil bewegen, Maar dat lukt ook niet.
Wat is er met me aan de hand?
Ben ik dood?
Wat is er toch met me?
Ik wil schreeuwen en huilen , Maar dat lukt ook niet.
Ik hoorde een deur opengaan en hoorde iemand heel hard huilen en schreewen. Het is mijn moeder. Ik wil haar zeggen dat ze niet moet huilen, er komt alleen niets uit mijn mond.
'hbib djali, nod, nod a waldi' ( lieverd van me, sta op, sta op mijn zoon) zei ze huilend tegen mij. Ondertussrn kwam er nog iemand binnen, Mijn broertje. Hij zei een paar surah's (verzen) en zei daarna 'ya Allah alstublieft haal mijn broer uit coma alstublieft ya Allah'
Lig ik in coma? Vroeg ik mezelf af. 'Huuh' ik begreep er niets meer van.

Mijn moeder en broertje gingen weg. Ongeveer een uur later kwam er nog iemand binnen. Het was een meisje, dat hoorde ik aan haar stem.
Huilend begon ze met praten.

'Het spijt me, het is allemaal mijn schuld, had ik maar gewoon goed op mijn broertje gelet dan was er nu niets aan de hand. Ik deed het njet met opzet, ik wilde gewoon kijken hoelaat de trein zou vertrekken en toen ik me omdraaide was mijn broertje weg. Vandaag heb je me al 2x geholpen: in de stad en nu met mijn broertje, ik ben je zo dankbaar, had ik nu maar gewoon goed op mijn broertje gelet. Ik moet stoppen met huilen, want je wilt vast niet dat we huilen. Je bent een goede jongen en ik ben je heel erg dankbaar. Ik weet niet of je me hoort, Maar ik ben trouwens Ouiam'

Ze ging weg en ik was echt verbaasd. Ze lijkt me echt een goed meisje. Het was alweer ochtend, dat hoorde ik de dokter zeggen tegen zijn collega.
Ik hoorde weer de deur open gaan. Het was iemand uit mijn verleden namelijk......