One Year

20. To nie było łatwe

Koniecznie dajcie znać, jak wrażenia po dzisiaj. I uwaga: SAME dialogi! 😅

💙💙💙

Poprawiam się na fotelu i kolejny raz obrzucam uważnym spojrzeniem bladą twarz Blue. Czy ona rzeczywiście... Czy to, co wczoraj powiedział mi ojciec, mogło się wydarzyć naprawdę?

Cóż, najwyraźniej tak, a przynajmniej zrobił co w jego mocy, żeby mnie o tym przekonać. Nawet oczy zalśniły mu dziwnie raz czy dwa, a przecież nigdy, przenigdy nie widziałem go płaczącego. Ludzie, to Bestia z Miami!

A jednak i jemu złamano serce...

Po tym, jak udało mu się powstrzymać mnie od odejścia od stolika, Vito bynajmniej nie rzucił się do zwierzeń. Najpierw zamówił jeszcze jedną butelkę Brunello, a następnie rozluźnił krawat i odpiął guzik przy kołnierzyku koszuli.

Nie ukrywam, przyglądałem się temu nieco zdziwiony, nie znałem go takiego. Oczywiście to zauważył, bo powiedział:

— Nigdy o tym z nikim nie rozmawiałem, synu. Ani razu.

Robiło się coraz ciekawiej, więc zapytałem:

— Ale o czym?

— O tym, że... — zaciął się.

— Słucham.

— Widzisz, Santino... kochałem w życiu tylko jedną kobietę.

— Doprawdy?

— Tak. I niestety nie była to twoja matka.

Hmm, nie byłoby prawdą stwierdzenie, że jakoś bardzo mnie zaskoczył tą ostatnią informacją. Obserwowałem małżeństwo rodziców przez kilkanaście lat i w najlepszym razie określiłbym ich wzajemne stosunki jako uprzejme. I to raczej ze strony mamy. Ojciec był przede wszystkim... obojętny.

— Żałuję, bo to była dobra kobieta — przyznał.

— Była bardzo dobra, nie zasługiwałeś na nią!

— Możliwe. Ale nic nie mogłem na to poradzić.

— Na co?

— Że kiedy ojciec wymógł na mnie poślubienie Rominy, moje serce należało już do innej.

No tak, słyszałem o tym. Dziedziczka fortuny Fiore i dziedzic — a przynajmniej jeden z dziedziców — klanu Coassino.

— To było ustalone między naszymi rodzinami od lat i nawet jeśli przez jakiś czas liczyłem na zmianę decyzji naszych ojców, śmierć starszego brata tylko przypieczętowała ten układ.

— Ale czemu w ogóle padło na ciebie?

— Twój dziadek Fiore potrzebował odpowiedniego zięcia, żeby przejął po nim zarządzanie prężnie działającym imperium samochodowym. Jak wiesz, matka była jedynaczką.

— No jasne, że wiem.

— I dlatego rodzina szukała dla niej rokującego kandydata na męża w odpowiednim przedziale wiekowym. Koniecznie włoskiego pochodzenia, ale niekoniecznie stojącego na czele mafii, choć ja sam modliłem się, żeby Fiore i mój ojciec wybrali Tommaso.

Tutaj Vito zamilkł na dłuższą chwilę i już nie tylko oczy, ale cała twarz mu pociemniała. Wreszcie znów się odezwał:

— Ale on był przewidziany do stanięcia na czele organizacji Coassino. Niestety po tym, jak nas zdradził, cała władza i odpowiedzialność miały się skupić w moich rękach. Co... nie było wcale łatwe, Santino.

Patrzyłem na niego w zamyśleniu. Ani go takim nie znałem i nie słyszałem, ani... hmm, nigdy nie miałem poczucia, że gotów był się przede mną jakkolwiek otworzyć. Wielki boss Coassino przyznający się do słabości? Chyba śniłem.