ပြိုင်ဘက်ကင်းသိုင်း၀ိဉာဥ်(ဟောင်ရှောင်လုံ) Book 1

411 - 415

ဤမြင်ကွင်းကိုမြင်တော့ ဘယ်သူမှ သူရဲကောင်းလုပ်ပြီး အရှေ့ထွက်မလာရဲတော့ပေ ။
ရှောင်လုံလည်း ရင်ပြင်ကျယ်ထဲသို့ ဆင်းသက်လာပြီး ချန်ထျန်ချီ ခေါင်းပြတ်ကြီး ရှိနေသောနေရာကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လမ်းလျှောက်သွားလိုက်သည် ။ ထိုနောက် အေးစက်စက်အကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

စကြာဝဠာသိုင်းသမားတစ်ယောက်ဟာ သူတို့စိတ်ဝိညာဉ်မပျက်စီးသေးသရွေ့ သေဆုံးခြင်း မရှိပေ ။ ထိုကြောင့် ချန်ထျန်ချီက ခေါင်းပြတ်နေသော်လည်း အသက်ရှင်နေသေးသည် ။ သူ့ခန္ဓာကိုယ် နှင့် ခေါင်းပြတ်ကြီးက ဖြည်းဖြည်းချင် ရွေ့လျားကာ ပြန်လည်ပေါင်းစပ်ဖို့ ကြိုးစားနေသည် ။

ရှောင်လုံက စကားတစ်ခွန်းမှမပြောပဲ သူ့လက်ထဲက နတ်ဓားတွေကို နောက်တစ်ကြိမ်ဝေ့ယမ်းလိုက်သည်။ ရှောင်လုံ ကိုယ်ထဲမှ မီးအဆီအနှစ်များ ပါဝင်နေသော ဓားချက်က ချန်ထျန်ချီ၏ မျက်လုံးနှစ်ခုအကြားသို့ စိုက်ဝင်သွားသည် ။ ကျယ်လောင်သော အော်ဟစ်သံကြီးနှင့်အတူ ချန်ထျန်ချီ ခေါင်းပြတ်ကြီးက ကောင်းကင်ပေါ်သို့ မြောက်တက်သွားပြီး နောက်ဆုံးတွင် အော်သံက တဖြည်းဖြည်း တိမ်ဝင်ပျောက်ကွယ်သွားသည်။

"..... မင်းရဲ့ မီးတောက်ကမ္ဘာဖောက်ခွဲ ဖျက်ဆီးခြင်းသိုင်းကွက်အောက်မှ ငါဘာလို့မသေလဲ ဆိုတာကိုဘယ သိချင်နေတာမဟုတ်လား ...?"

ရှောင်လုံက အသက်ဓတ်တွေ လျင်မြန်စွာ ပျောက်ဆုံးလာနေသော ချန်ထျန်ချီ မျက်လုံးကို တည့်တည့်စိုက်ကြည့်ရင်း ခပ်တိုးတိုးပြောလိုက်သည်။ ချန်ထျန်ချီ၏ မွဲခြောက်ခြောက်မျက်လုံးတွေက ရှောင်လုံစကားက်ု ကြားတော့ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ အရောင်တောက်လာသည်။
ချန်ထျန်ချီစိတ်ထဲမှာ ရှောင်လုံဘယ်လိုနည်းနဲ့ သူရဲ့တိုက်ခိုက်မှုကို ရှောင်တိမ်းလိုက်သလဲဆိုတာကို စဉ်းစားလို့မရအောင် ဖြစ်နေသည် ။

"... ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ငါမှာ နတ်တောင်ရွှမ်းမီ ရှိတယ်လေ ....!"

တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သော ရှောင်လုံ အသံက ချန်ထျန်ချီနားထဲသို့ ရောက်ရှိသွားသည် ။
ချန်ထျန်ချီက အံသြမှုကြောင့် မျက်လုံးပြူးသွားပြီး
သူရဲ့ နောက်ဆုံးကျန်ရှိသော အားလေးကို အသုံးချကာ