the land of the wolf // kaisoo

kişisel cehennemim

Baekhyun'la yaptığımız tartışma sonrası biraz yürüyüp kendime geldikten sonra eve gittiğimde kapıda Bayan Kim ile karşılaştık. Son derece şık bir şekilde giyinmiş evden çıkmak üzereydi.

"Çok güzel görünüyorsunuz." Kendimi tutamayıp yaptığım yorum onu gülümsetti.

"Teşekkür ederim Kyungsoo. Bu gece sürünün ileri gelen kadınları ile ufak bir yemeğimiz var."

"Yemekte olmayacak mısınız?"

"Hayır tatlım. Minhyuk ve Kang Joon da bir toplantıya gitmek zorunda. Minseok ve Chanyeol arkadaşlarıyla birlikte Baekhyun da oraya gidecekti. Sahi sen Baekhyun ile değil miydin?"

"Evet birlikteydik ama ben biraz..şey.." Hazırlıksız yakalanmıştım, ne diyeceğimi bilemezken anlayışlı gözlerle bana yaklaştı ve gülümsedi.

"Kyungsoo bir sorun yok değil mi?"

"Hayır yok her şey yolunda sadece biraz yorgunum. Baekhyun ve Chanyeol fazla enerjikler. Biraz dinlenmem gerek."

"O zaman kocaman ev bu gece senin, istediğin gibi keyfine bak."

"Teşekkür ederim."

Bayan Kim ayrılmadan hemen önce o güzel gülümsemelerinden birini verdi ve topuklularının tıkır tıkır sesleri ile uzaklaştı. Uzaklaşmasını izlerken aklıma kurtken nasıl görünebileceği sorusu geldi ve iç çektim.

Evin sessizliği beni kucaklarken ayakkabılarımdan ve montumdan kurtulup kendimi koltuklardan birine attım. Minhyuk uzun bir özür mesajı yazmış ve geç kalacağını söylemişti. Baekhyun'dan ses yoktu ama Chanyeol ve Minseok beni davet eden mesajlar göndermişti. İkisini de kaba olmamaya çalışarak geçiştirdim. Baekhyun ile şu an karşılaşmak istemiyordum. Ona kızgın ya da kırgın değildim. Bunları hissetmek için bile çok yorgundum. Sanki birisi tüm enerjimi çekmişti. Uzun süre koltuktan kalkmadan telefonumla oynayıp biraz müzik dinledim. Yerimden doğrulup etrafa baktığımda çoktan hava kararmıştı.

Tembel adımlarla mutfağa gidip buzdolabını açtım. Bir sürü lezzetli yemek beni bekliyordu ancak canım hiçbir şey yemek istemedi. Elim kahveye gitse de hemen bundan vazgeçtim. Mutfaktaki sandalyelerden birine oturdum ve camdan yeni yeni ışıkları yanan evleri izledim. Ruhum daralıyordu, canım hiçbir şey yapmak istemiyordu. Dışarıya izlerken bir an da aklımda beliren fikri hemen uzaklaştırmaya çalıştım ve oyalanmak için kendime uğraşacak bir şeyler aradım. Salona geçip birkaç film ve dizi izleme denemesinden sonra vazgeçtim, kumandayı kendimden uzak bir yere fırlattım.

Oyalanmak için yukarı çıkıp güzel kokulu köpüklü bir banyo hazırladım. Okula döndüğümde özleyeceğim şeylerden biri hazırladığım bu köpüklü banyolar olacaktı. Sıcak su iyi gelmiş, tüm gerilen kaslarımı gevşetmişti. Ancak bu gevşeme de kısa süreli olmuştu. Kendi kafamı koparasım vardı. Belki gidip Baekhyun'lara katılsam daha iyi olurdu. Banyodan sonra biraz kitap okumaya çalıştım ancak asla odaklanamıyordum. Olduğum yerde gözlerimi camdan dışarı dikmiş, tek bacağımı titretiyor ve dudaklarımı yoluyordum. En sonunda pes edip aşağıya indim ve montumu üzerime geçirip evden çıktım. Ne kadar enerjim olmasa da gidip biraz eğlenip bir şeyler içip düşüncelerimi susturabilirdim.

Bahçe kapısını açıp içeri girerken aklımdan bunları geçiriyordum. Bir şeyler iç, eğlen ve git. O ana kadar bana ihanet eden ayaklarımın farkında değildim ya da öyle olmasını diledim. Kafamı kaldırdım ve etrafıma bakıp derin bir nefes aldım. İşte, yine buradayım. Çiçeklerin çok yakışacağına inandığım o bahçede duruyorum. Onu gelip görmek, ziyaret etmek aklımdan sadece bir milisaniye sürede geçmişti. Bunu yapmamak için mantıklı tarafım yakama yapışmış olsa da kapısındaydım. Üstelik beni nasıl karşılayacağını bilmiyordum. Elim yavaşça kapıyı tıklattığında istemsizce yutkundum. Ya yalnız değilse? Ya Yujin buradaysa ve çok uygunsuz bir durumdalarsa? Düşüncesi bile zehir gibi mideme çökerken kendimi tutamayıp bu defa sertçe kapıya vurdum. Aklı başında davrandığım söylenemezdi. Kanım kaynıyor, midem dalgalanıyordu. Aptal gözlerim dolmaya başlamıştı. Tam bu sırada kapı yavaşça açıldı. Korkarak yerdeki bakışlarımı yukarı kaldırdım. Beni gördüğüne oldukça şaşırmışa benziyordu.