ANG mga opisyal na nakaluhod sa harap ng mga tarangkahan ay sumilip sa dingding at nang makita ang Emperor, nagsimulang sumigaw, tiwala na ililigtas sila ng Emperador.
Ngunit nang makita nila ang mga katawan na nakahiga sa alabok at nakilala nila kung sino sila, ang kanilang mga puso ay nahulog sa lubos na kawalan ng pag-asa!
Tumahimik ang mga opisyal, kahit sina Wu Wang at Wei Qun Hua ay hindi nakaligtas sa kutsilyo, sino sila para umasa?
Sa kauna-unahang pagkakataon sa kanilang buhay, naramdaman ng matataas na opisyal ang paglubog ng pakiramdam ng nalalapit na kapahamakan.
"Jun Wu Xie, bakit mo sila dinala dito?" Tanong ng Emperor sa nanginginig na boses. Naisip niyang ang pagsaksi sa mga pagbitay kay Wu Wang at sa kanyang biyenan ang tanging magagawa niya. Nang makita niya ang mga opisyal na nakaluhod sa harap ng mga tarangkahan, siya ay nagkasakit, habang siya ay nagpupumilit na manatiling nakatayo.
Pinagmasdan niya ang mga mukha ng mga opisyal. Lahat ng walang pagbubukod, ay mga kaaway ng Palasyong Lin na pinahiran ang kanilang mga pangalan o sinubukan silang sirain sa isang paraan o iba pa.
Wala siyang pinalampas na sinuman, ni hindi wastong nakuha ang anuman.
Nahuli ng Hukbong Rui Lin ang lahat ng opisyal sa loob ng Emperyal na Lunsod na nagbalak laban sa Pamilyang Jun, sa isang pag-atake!
Ang malamig na mga kuko ng takot ay pumasok sa puso ng Emperor, at habang tinitingnan niya ang malamig at walang awa na mga mata ni Jun Wu Xie, naramdaman niya ang paghigpit ng mga kuko nito.
Ang lokong ito ay may kakayahan sa anumang bagay!
“Hayaan silang magbasa . ” Inihagis ni Jun Wu Xie ang bag sa lupa sa harap ng mga opisyal, at ang mga balumbon ay nagkalat habang bumagsak ang mga ito.
Inutusan ni Long Qi ang Hukbong Rui Lin na ibigay ang mga balumbon sa mga opisyal, at buksan ang mga ito para basahin ang nilalaman nito.
Namutla ang kanilang mga mukha at nagsimula silang manginig, nadaig sa takot.
“Basahin!” Tumikhim si Jun Wu Xie, tumulo ang kanyang boses ng masama.
Ang espada ni Long Qi ay lumabas sa kaluban nito at dumikit sa leeg ng pinakakanang opisyal. Halos umiyak ang lalaki at sa nanginginig na boses, nabasa niya: “Liu Pu… . . Kai...Kai Yuan taon ikatlo... . . labintatlo, n… . . nang-agaw ng babae, p... . . pinatay ang pamilya... . ”
Ang boses, bagama't nanginginig, ay napalakas nang may talim na nakadikit sa kanyang leeg, at narinig ng lahat ng naroroon.
Pawis na pawis siya sa ginaw na gabi habang binabasa niya ang balumbon hanggang sa dulo, at bumagsak sa isang tambak, pagod.
"Patayin" mahinang utos ni Jun Wu Xie
“Awa! Hindi ko … . . ” Ang opisyal na si Liu Pu na lumuhod sa gitna ay nagsimulang magmakaawa bago siya nagambala ng kawal ng Hukbong Rui Lin na nakatayo sa likuran niya na may mabilis na paglaslas ng kanyang espada.
Gumulong ang duguang ulo, at nabuo ang isang maliwanag na pulang tugaygayan.
Ang lahat ng mga opisyal ay nanginginig sa takot habang nasasaksihan nila ang tanawin sa harap mismo ng kanilang mga mata, ang sindak ng mga balumbon na nakaharap sa kanila ay tumindi sa kaalaman na kanilang inilista nang detalyado ang mga nakaraang krimen ng mga opisyal, at kung ang susunod na babasahin ay sa kanila.
Ang kamatayan ay nakabitin sa kanilang mga ulo, sa bawat isa sa mga nakaluhod sa harap ng tarangkahan ng Palasyo. Si Jun Wu Xie ay hindi magtitira kahit isa sa kanila!
Nang basahin ang balumbon na naglilista ng kanilang mga krimen, iyon ang mga huling salitang narinig nila.
“Kamahalan! Iligtas kami!"
“Kamahalan!”
Sumigaw sila, nagmamakaawa sila, nakiusap ang matataas na opisyal sa Emperor na makialam at ipagkaloob ang Kanyang kabutihan habang nakaluhod sila sa malamig na matigas na lupa.
"Jun Wu Xie! Para sa mga krimeng ito, isasagawa ang mga pagsisiyasat at ipapataw ang mga parusa ng mga awtoridad! Sino ka para kunin ito sa sarili mo!?" Sumigaw si Mo Xuan Fei, hindi na napigilan ang sarili, tumatalon sa galit, itinuro ang kanyang daliri kay Jun Wu Xie.
Itinaas ni Jun Wu Xie ang kanyang mga mata at malinaw na tumugon: “Nagpapatupad lang ako ng mga utos . ”
“Kalokohan! Kaninong utos!?"
“Ang Anak ng Langit, ang Emperador . ”
“Kasinungalingan!” Hinangad ni Mo Xuan Fei na patayin si Jun Wu Xie.
Mahinahong sumagot si Jun Wu Xie: "Ang mga taong ito ay may bahagi sa pag-atake sa iyo, ang Ikalawang Prinsipe, at ang Emperor ay nagbigay ng buong awtoridad sa Palasyo ng Lin upang lutasin. ”
Kaya naman, pumapatay lamang siya sa ilalim ng mga utos na iyon.
tama?
YOU ARE READING
GENIUS DOCTOR BLACK BELLY MISS (Tagalog Version)
Historical Fiction"TRANSLATE IN TAGALOG" Noong siya ay labing-apat na taong gulang, sa murang edad, Siya ay isang henyong manggagamot na ikinulong ng kanyang lolo, Sinunog niya ang kanyang kulungan kung saan siya nakatira nang higit sa Sampung taon. Ngunit Nang maka...
