|AÇIKLAMA| |TAMAMLANDI|
Ahlaksız bir yetişkin BL romanında ben, bir extra figüranın bedeninde yeniden doğdum ve genç saplantılı erkek başrolle tanıştım.
Yıllarca Hainley tarafından zorbalığa uğradıktan sonra Sislin, yetişkinliğinde daha karanlık b...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm 117: Hastalık Günleri (III) "Yalan söylemiyor musun?"
Annette biraz temkinli gözlerle sordu. Normalde nazik ve yumuşak bir otoburdu ama çok keskinleştiği zamanlar da oluyordu.
-Sislin'in en çok hoşuna giden kısım da buydu.
Sırıttı ve nemli perçemlerinin arasından Annette'e bakarak dudaklarını hafifçe yaladı.
"Peki. Neden böyle bir yalan söyleyeyim ki?"
"Bu..."
"Biraz daha."
Sislin onun sözlerini yakaladı ve doğal bir şekilde devam etti.
"Sana dokunmak istediğim için mi?"
"......!"
Annette'in yüzü kıpkırmızı oldu. Bunu söyleyecek cesareti kendinde bulmuştu.
"Ekselanslarının söylediklerine inanmaktan başka çaremin olmadığı bir durumdayım, bu yüzden emin olmaya çalışıyorum."
"O zaman bana güven. Böyle bir acı içinde yalan söyleyecek kadar deli değilim."
Annette Sislin'in titreyen gözlerine baktı. Çok sakin ve rahat bir şekilde otururken hissettiği acının kalıntılarını hissedebiliyordu.
Bir anda kalbi sızladı.
'Ama... Çok acıyor olmalı, Sisl.
Um daha önce de söylemişti.
"Oldukça acı verici olmalı. Gerçekten zor, değil mi?"
...Şu anda çok acı verici bir durum.
Yine de yalan söyleyemeyeceğini söyledi.
Zavallı Sisl. Benim gücüm yüzünden hastalandı, bu yüzden ben de sorumluyum.
Annette sonunda bir hamle yapmaktan vazgeçti.
"Sana güveneceğim ve işbirliği yapacağım. Ama öylece oturup Ekselanslarının acı çekmesini izleyemem."
"......."
Uzun parmakları Annette'in sırtına sertçe vurdu. Teker teker, piyano tuşlarına vurur gibi. Sanki bir eşek şakası yapmak için kasıtlı olarak Annette'in duygularını çekiştiriyordu.
Annette'in sinirleri hassas sırtına odaklanmıştı. İşte o zaman.
"Şimdi başım belada, Annette."
"Evet?"
O kadar da önemli bir şey değildi. Sislin gülümsüyordu.
Kafası rahattı. Onu tamamen kollarının arasında tutuyordu.
"Hasta olmama seyirci kalamayacağını söylemiştin. Kalbimi bileğine bağlamak ve ne zaman acı çeksem bedeninin sıcaklığını bana ödünç vermek..."
