|AÇIKLAMA| |TAMAMLANDI|
Ahlaksız bir yetişkin BL romanında ben, bir extra figüranın bedeninde yeniden doğdum ve genç saplantılı erkek başrolle tanıştım.
Yıllarca Hainley tarafından zorbalığa uğradıktan sonra Sislin, yetişkinliğinde daha karanlık b...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
40. Bölüm Evlat Edinilmekten Nasıl Kaçınılır (I) "Evlat edinildikten sonra bana her gün mektup yazacak mısın?"
"Her gün mü?"
"O zaman en azından iki günde bir."
Çocuk yalvarır gibi gözlerini kıstı.
"Hayır, her gün olmak zorunda. Yani, kız kardeşimden bir gün bile ayrı kalmadım."
Kendini hemen düzelten Heinrich, mızmızlanan küçük bir köpek yavrusu gibi bana sarıldı.
"Benim iyi oğlum.
Heinrich'in ince gümüş saçlarını okşarken gülümsedim.
"Tamam. Sana her gün mektup yazacağım!"
"Ve kesinlikle her üç günde bir ablamın evine gideceğim."
"Bu kadar sık...?!"
Bu biraz şaşırtıcıydı.
Gerard'ın kimliği belirsiz bir chihuahua'nın her üç günde bir İmparatorluk Sarayı'nı ziyaret ettiğini gördüğünde nasıl bir ifade takınacağını tahmin edebiliyordum.
Ancak 'sık sık' kelimesini söylediğim anda Heinrich'in hızla soluşunu izledim.
"......!"
Haşlanmış ıspanak gibiydi.
"Tamam. Evet. Birbirimizi sık sık görelim!"
Heinrich'e karşı özellikle zayıftım ve tüm bu aptalca koşulları kabul etmek zorundaydım.
Kim en sevdiğine karşı zayıf olmaz ki?
Onun için yıldızlar ve aylar almak istiyordum ama alamadığım için hep üzülüyordum.
'Bebeğim, seni çok büyüttüğümü sanıyordum. Seni böyle aptal görünce, sanırım hala büyümemişsin...'
Heinrich'in saçlarını okşadım. Gümüş saçlı çocuk şakacı bir gülümsemeyle şöyle dedi.
"Ancak, kız kardeşin evlat edinilmesi bir yıl mı sürecek? Bana bir bakın! Çok yakışıklı ve yetenekliyim ama iki yıldır evlat edinilmedim."
"......"
"Öyleyse, şimdiden ayrılma konusunda endişelenmeyelim."
Bunu duyunca kalbim küt küt atmaya başladı.
Hayır, Heinrich...
Ben aslında-
"Peki."
Söylemeye kıyamadığım kelimeleri düşünürken çocuğun küçük başının arkası kucağıma ulaştı.
Heinrich kucağıma uzandı ve güzel gözlerini eğdi.
"Abla, yukarı bak. Sanki bir söğüt dalı 'merhaba' diyor."
