Chapter 21

168 15 1
                                    

"Is Louis there?" Napapikit sa frustration si Louis habang nagtatago sa may corner ng isang wall. The person looking for him was non other than Zynder Renato. Buti na lamang at napansin niya kanina na papaakyat ang lalake sa building ng department niya. Dali-dali siya kaagad lumabas ng lecture room nila at nagtago. Ngayon nga'y rinig niya ang lalake na nagtatanong sa isa niyang classmate kung nasaan daw siya. 

He has been hiding from him for two weeks now. Hindi muna siya pumupunta-punta sa kung ano mang social event dahil na rin sa nakita siya nito noon doon at kinompronta. Agad naman siyang nakahanap ng paraan upang makatakbo papalayo sa lalake nang mangyari iyon ngunit ang mahirap ay sa tuwing nasa university siya. Zynder already found out about his schedule and would often visit him to try to talk to him. Hindi niya ito pinapansin at mostly pa nga ay tinataguan lamang niya ito tulad ng ginagawa niya ngayon sa lalake. 

"Zynder, wala siya dito eh . . . Lumabas ata. Di bale, sasabihin kong dumaan ka kapag nakabalik na si Pres." Sumilip siya ng kaunti at nakitang kausap ng lalake ang kaniyang classmate. He watched as Zynder gently nodded before walking away. Sinundan niya ito ng tanaw at malakas na napabuntung-hininga nang makasiguradong nakalayo-layo na ito. 

He has been doing this for two weeks already but he just won't give up. Na-block na nga niya ito sa lahat ng social media niya at inabisuhan na niya ang guard sa may subdivision nila na huwag papasukin ang sino mang nagngangalang Zynder Renato.

Kitang-kita niya ang frustration ni Zynder dahil sa ginagawa niya ngunit hindi niya maintindihan kung bakit ba siya nito nais na makita. Ok naman na siya. Tanggap na niya ang kahihiyang ginawa niya. Ang hiling na lamang niya sa lalake ay layuan na siya nito at umakto na lamang sila na para bang walang nangyari . . . na para bang walang relasyong namuo sa pagitan nila. 

Dahil sa lalim ng kaniyang iniisip ay hindi na niya namalayan na naglakad na pala siya papunta  sa bathroom ng building nila. Tamang-tama at mukhang kailangan niyang maghilamos ng mukha upang magising ang diwa niya. 

Pagod siyang pumasok sa CR at agad na lumapit sa may sink. He bent down and splashed his face with the cold faucet water. Inulit-ulit niya pa iyon ng ilang beses bago nakapikit na inabot ang lalagyan ng tissue. 

Agad namang napakunot ang kaniyang noo nang hindi niya mahanap kung nasaan ang tissue dispenser. Hindi naman niya mabuksan ang mata dahil basang-basa pa ang kaniyang mukha. Kinapa-kapa niya ang wall kung saan alam niya na naroon ang dispenser hanggang sa wakas ay naramdaman niya ang pamilyar na lambot ng isang kumpol na tissue. It was what he was looking for but oddly enough, it doesn't felt like it came from the dispenser but from a hand that was offering it. 

"Thanks," he mumbled because someone must have seen him having some difficulties and decided to help him. Agad naman niyang pinunasan ang mukha upang maayos na makapagpasalamat sa kung sino man ang taong iyon. After making sure that he was presentable, he decided to look at the person who helped him. Tinanaw niya ito gamit ang repleksyon sa salamin at halos lumuwa na ang kaniyang mga mata nang makita si Zynder. 

Prenteng nakatayo ang lalake sa kaniyang likuran habang seryosong nakatingin sa kaniya. "You're hiding from me," tipid nitong saad na para bang kinukwestiyon nito ang ginagawa niya ngayon dito.

"N-No, I'm not . . ." utal niyang tanggi bago nagmamadaling tinapon ang basang tissue na hawak-hawak at naglakad na papunta sa may pintuan ng CR.

He was trying to get out of the bathroom as quickly as possible but when he tried opening the door, he then noticed that it was locked from the inside. Kinakabahan siyang nakatitig lamang sa may pintuan nang biglaang tinukod ni Zynder ang kamay nito doon. Nanginig siya nang maramdaman ang hininga nito sa likurang bahagi ng kaniyang leeg. 

"Don't lie to me," matigas nitong ani. "You've been doing that to me for so long already."

"Zy," he was planning to reason out with him but he suddenly stopped when he again felt Zynder's ragged breathing so fucking near his neck. Mas nagulantang siya nang unti-unti niyang maramdaman ang paghalik nito sa kaniyang leeg.

"Stop avoiding me, hon." bulong nito habang pinapatakan ng halik ang bawat parte ng kanang leeg niya. "I fucking miss you already," dagdag nitong ika bago walang pasabing pinulupot ang mga braso nito sa kaniyang bewang. The familiar and comfortable warmth that only he can give him slowly envelops his system.

"A-Are you not disgusted by me?" nanginginig niyang tanong dito. Takot siyang baka panaginip lamang ang lahat at kinamumuhian na siya ng lalake.

"Hmm . . .?" he rumbled. "Do you think I would be holding you this hard if I am disgusted by you?" Maingat siya nitong ginabayan upang mapaharap dito bago siya niyakap ng mahigpit muli. "Do you think I would be this fucking crazy, not being able to eat or sleep just because you won't talk to me? Fucking hell! I already have a hunch that you were not a girl more than a month ago but I never said a thing because I was waiting for you to say it to me yourself. Do you really think that I would fucking make out with you like there's no tomorrow if I am disgusted by you?!"

He opened his mouth to say something to him but Zynder never let him because he quickly captured his lips in a searing kiss. Their kiss felt like fireworks during the start of a new year especially when he cutely bit his lips, with each gentle bite giving explosions of pleasure to him. 

Zynder's warm sweet saliva was like nectar which lathered and drenched his lips, which were now red as a cherry because of all the sensitive kisses he gave him. Louis' tensed back was being softly caressed by Zynder's fingers, as he swayed his hands all over his back. His mind was playing songs for him, as if they were in a video edit or something, as he felt Zynder's hands caressing his back and ruffling his smooth, soft curly hair. 

Their lips continued their sloppy rendezvous as Louis' mouth then opened wide to welcome Zynder's tongue to caress his own. Both of them were breathing each other's aromas and the sweet scent of their wild, rustic, sweet sweat. Making out inside the university's bathroom may not be a very romantic place to kiss but he doesn't care anymore. 

After a while, the kiss was then broken by a big gasp of air by both of them, as they breathed to calm their racing hearts and red-flushed faces. The longest, deepest stare was then followed, as two souls went into an oblivious attachment. They may not say anything but they both know what each other was feeling.

He needs Zynder as much as Zynder wants him. 


My Sin In His Past (The 3rd Book of "In His Past" Series)Where stories live. Discover now