SAKLIM. - AKIN KOÇOVALI-

68. || FİNAL

"Akın.. oğlum-"

Annemin sesini duyunca yeniden gözlerimi kapatıp kollarımda yatan kadına sarıldım. Bırakamam. Nasıl bırakayım?
Emmiye ben söz vermedim mi?
Kızına sahip çıkacağım diye adama söz vermedim mi ben?

Cereni göğsüme çektiğimde gözümden bir yaş düştü. Kolları beni sarmayanca ne kadar garip oluyordu.

"Abla.. Sen geç."

Yamaç amcam.
Ailesini koruyamayan adam.
Benim sevdiğim kadını koruyamayan adam,
Gerçi, bende koruyamadım.

"Akınım, gel- Gel Cereni hastaneye bırakalım."

Yüzümü yavaşça dışarda duran amcama çevirdim. Hiç fark etmeden bütün sülale toplanmıştı hastanenin önünde.
Sadece ben arabadan inmeyi reddediyordum.

Arabadan inersem, Cereni hastaneye bırakırsam... kabullenirim.
Sevdiğim kadınım ölümüne kabullenirim,
ama ben buna hazır değildim.

"İyileşir mi?"

Cumali amcam dizlerin üstüme çökünce bende yutkundum. Dağ gibi adam yerlerde sürünüyordu. Damla ablada göz yaşlarını bastırmaya çalışırken şelale gibi ağlıyordu.

"İyileşir mi amca? Evet de hemen ineyim-"

Şimdi Yamaç amcam da kendini tutamayıp yere oturdu ve yüzünü avuçlarına sakladı. Bende geri Cerene baktım. Yanağından kurumuş kanı sildim ve oraya bir öpücük kondum.

"Ben sensiz nasıl yaşayacağım Ceren?"

Sesim kesilince gözümde toplanan yaşları elimin tersiyle sildim. Elimde Cerenin kanını görünce göz yaşlarımı durduramadım.

"Ben masalımızı nasıl bitireceğim şimdi?"

Sevgilim bana cevap vermeyince yüzümü saçlarına sakladım. Çiçek ve kiraz gibi kokan o şampuanı burnuma girdi hemen. Ben bu kirazlı çiçekleri her yerde ararım şimdi ama hiç biri senin gibi kokmaz Ceren.

Gülüm.
Sana çok çektirdim son yıllarda.
Kulkanını, Azerini- Amcasını!
Ben seni hiç ateşe atmak istemedim gülüm.
Ama başına ne geldiyse benim yüzümden geldi.

Belkide Babanı dinleseydik- birbirimizsen uzak dursaydık, en azından bugün yaşıyor olacaktın.
Hiç aşık olmamızı göze alırım, yeter ki geri dön.
Geri dön sevgilim.

"Akın, hadi oğlum."

Yamaça baktığımda gerçeğe geri döndüm. Başımı sallayıp son bir kez daha kollarımda yatan kadına baktım. Gözlerimi sıkıp besmeleyle arabadan indim ve kabullendim.

Cumali amcam yine ayaklanmıştı ve bana baş salladı. Metin abi ile Salim ağlayarak yere bakıyordular. Aliço ise bağırışlarına içinde tutmak için avucunu ağzına bastırıyordu.

Öbür tarafa döndüğümde Babaannemle Saadet ablayı gördüm. Saadet abla Vartolunun koluma tutunarak göz yaşlarını döküyordu ve Sultan hanım bana bakarken bir tanecik yaşı kaybetti.

Hastaneye doğru ilk adımımı attığımda dünya sanki durmuştu. Devam etmemi istemiyormuş gibi- yerimde durup Cerene sarılmamı istiyormuş gibi.

Ama olmadı.
Adım adım yürüdüm.
Merdivenlerden çıktım ve kollarımı kan eden kadını beyaz hastane yatağına yatırdım. Üstündeki ceketini kapattım, bacaklarını uzattım- rahat etsin diye.
Ve sonundada yanaklarını avuçlayıp sevgilimin dudaklarından son bir defa öptüm.

Doktor hanım Cerenle hastanenin içinde kaybolunca nefesimin kesildiğini hissettim ama karşı çıkmak istemedim. Gebereyim gideyim burda istiyordum.

"Akın!"

"İlacın nerde Akın?"

Cevap vermedim. Hastanenin önünde nefes nefese kalıyordum. Beni de al, bitsin bu çile derken, Yamaç amcam ağzıma astım spreyini soktu.

"İyi misin?"

Birden kendime geldim.
Yamaçı üstümden itip ayağa kalktım.

"Nasıl iyi olayım lan?! Nasıl iyi olayım?! Sevdiğim kadını az önce kendi ellerimle morga gönderdim Yamaç Koçovalı!"

Cumali amcam beni geri çekmeye çalıştı ama ben izin vermedim. Birinden acımı çıkarmak zorundaydım. O kişi de Yamaç amcam oldu.

"Sakin yeğen-"

"Siktirtme sakinini!"

Diyip yine Yamaça döndüm.
Amcamı yakasından tutup derince gözlerine baktım.

"Akın!"

Vartolu. Ben aeni öldürmezsem Vartolu! Yamaçı bırakıp Salihin üstüme yürüyüp suratın ortasına bir yumruk yapıştırdım.

"Neydi lan derdin?! Niye bu herifi taha Afghanistandan getirip dibimize soktun?!"

"Benden ne istedin lan?!"

Salih kanayan burnuna mendil tutunca o mendili elinden atıp yakasına yapıştım. Sen hangi yüzle kanayan burnunu muamele ediyorsun? Benim karım öldü! Senim amcan öldürdü! Sen nasıl yüzsüz birisin?!

"Ben senin yüzünden karımı kaybettim.
Senin yüzünden Emmiye verdiğim sözü tutamadım- Emminim kızına sahip çıkamadım!"

"Ee Yeter! Ben sahip çıkabildim mi?!"

"Bende Cereni koruyamadım Amcadan!
Yamaçda koruyamadı!
Cumalide koruyamadı!
Sende koruyamadın!"

Gözlerim yeniden yanmaya başlayınca Yamaç amcamım elini omuzumda hissettim ve öbür omuzumda Cumali amcamın elini.

"Cereni lan Cereni koruyamadık-
Küçücük kızı- Emminin son hatırası."

Amcalarıma arkamı dönüp elimle gözlerimi kapattım. Uzun bir sessizlik girdi ortama. Kimse bişey demedi, Aliço ağlamasını bastırdı, Medet küfürünü kesti. Çok sessizdi. Belimdeki tabancayı çekip emniyeti çektim ve silahın namlusunu başıma dayadım.

"Akın!"

"Lan yeğen!"

Yamaç son dakikada yetişmeseydi havaya uçan kurşunlar şu an kafama girmişti.
Cerenin yanında olurdum en azından..